مطالعات امکان سنجی ساخت و ارزیابی کیفی کاتالیست واکنش هیدروژن دار کردن کربن دی اکسید برای تولید متانول

کربن دی اکسید عمده ترین گاز گلخانه ای منتشر شده درون جو زمین است. در سالیان اخیر و با افزایش تولید کربن دی اکسید توسط فعالیتهای انسانی و توسعه انرژی تجدیدپذیر، به دام انداختن کربن دیاکسید و استفاده از آن، پتانسیل مناسبی را برای کاهش سطح کربن دیاکسید در جو زمین ایجاد کرده است. هیدروژن دار کردن کربن دی اکسید به متانول معرف مسیر آیندهداری برای استفاده موثر از یک گاز گلخانه ای انسانزاد است که در آن کاتالیستها نقش کلیدی برای تبدیل کربن دیاکسید و گزینش پذیری متانول دارند. در این مطالعه، ابتدا کاتالیستهای ۳O۲CuO-ZnO-Al ، ۲CuO-ZnO-ZrO ، ۳O۲-Al۲CuO-ZnO-ZrO ، CuO-ZnO-۲-CeO۳O۲Al و ۲-CeO۲CuO-ZnO-ZrO با استفاده از روش همرسوبی ساخته شدند، سپس این کاتالیستها توسط آنالیزهای طیف سنجی انتشار نوری پلاسمای جفت شده القایی، سطح ویژه و توزیع اندازه حفرات، پراش اشعه ایکس، احیای برنامه ریزی شده دمایی مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت برای مقایسه عملکرد کاتالیستهای ساخته شده به روش هم رسوبی، از آنها آزمون راکتوری گرفته شد و این نتیجه حاصل شد که در در مدت زمان ۷ ساعت واکنش، دمای ۲۵۰ درجه سانتیگراد، فشار ۴۵ بار، سرعت فضایی ساعتی وزنی ۵۷۰۰ میلی لیتر نرمال بر گرم کاتالیست بر ساعت و نسبت هیدروژن به کربن دیاکسید برابر با ۳، کاتالیست ۲-CeO ۲CuO-ZnO-ZrO با تبدیل کربن دیاکسید ۲۸.۷۴ درصد، گزینش پذیری متانول ۴۴.۳۲ درصد، راندمان ۱۲.۷۴ درصد و بازده فضایی زمانی متانول ۰.۲۳۴ گرم متانول بر گرم کاتالیست بر ساعت ، بهترین عملکرد را دارا میباشد.

Keywords:

امکان سنجی , کاتالیست , همرسوبی , هیدروژن دار کردن , کربن دی اکسید , تولید متانول