طیف بندی و سنجش فضایی مراکز انتظامی و نقش آنها در پهنه ی جرم با رویکرد MCDM مطالعه موردی کلانشهر اهواز

‎امروزه در تمامی شهرهای جهان، به ویژه کلان شهرها، افزایش نرخ جرم و جنایت نگران کننده است و به یکی از دغدغه-های مهم شهروندان، نهادها و رهبران و مقامات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جوامع تبدیل شده است. حضور‎ ‎مستمر‎ ‎و‎ ‎فعال‎ ‎نیروی‎ ‎انتظامی‎ ‎نقش‎ ‎موثری‎ ‎در‎ ‎برقراری‎ ‎امنیت و‎ ‎آرامش‎ ‎در‎ ‎سطح‎ ‎شهرها‎ ‎دارد. که البته این حضور کمی و کیفی نیروی انتظامی متاثر از استاندارد آن نیز می باشد. بنابراین‎ ‎توزیع‎ ‎عادلانه‎ ‎و مکفی مراکز‎ ‎انتظامی‎ ‎در‎ ‎فضاهای‎ ‎شهری‎ ‎عامل‎ ‎مهمی‎ ‎جهت‎ ‎تحقق‎ ‎این‎ ‎نیاز اساسی(ایجاد امنیت)‎ ‎می‎ ‎باشد. بر اساس ضرورت پژوهش حاضر با ماهیت توسعه ای – کاربردی و روش آن ترکیبی از روشهای کتابخانه ای، میدانی، توصیفی وتحلیلی می باشد. از آنجا که هدف اصلی آن بررسی استاندارد و سرانه نیروی انتظامی و نقش آن در پهنه بندی زمانی – مکانی جرم می باشد با استفاده از روش های کمی و ابزارهای شامل ‎ ArcGIS، SPSS، TOPSIS، VIKOR، Moran، Antropy به بررسی موضوع پرداخته است. نتایج تحقیق نشان داده است کاربری‎ ‎های انتظامی‎ ‎در‎ ‎شهر‎ ‎اهواز‎ ‎که‎ ‎سرانه‎ ‎این‎ ‎کاربری‎ ‎ ۰.۰۴۲ متر‎ ‎مربع‎ ‎می‎ ‎باشد‎ ‎کمتر‎ ‎از‎ ‎سرانه‎ ‎استاندارد (۱) متر‎ ‎مربع بوده و‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎بخش‎ ‎با‎ ‎کمبود‎ ‎خدمات‎ ‎به‎ ‎میزان ۹۵۰۹۹۵.۴۶‎ ‎متر‎ ‎مربع ‎ ‎مواجه‎ ‎هستیم‎.‎ و بر اساس مدل VIKOR منطق یک کلانشهر اهواز در رتبه یک پایداری قرار گرفته است. و در مقابل منطقه ۲ شهر در رتبه آخر امنیت قرار گرفته است.‎ ‎ همچنین بر اساس نتایج بیضی انحراف معیار سرقت با زاویه کمی در جهت جنوب غربی-شمال شرقی امتداد یافته است، زیرا تمرکز نقاط جرم در قسمت جنوب غربی شامل کلانتری ۱۵، ۱۹، ۲۷ و ۳۳ است.

Keywords:

سنجش فضایی , مدل و تکنیک , پهنه بندی جرم , اهواز.