نقش مناطق ویژه اقتصادی در افزایش کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی: شهر سلفچگان)

مطالعات مربوط به کیفیت زندگی در ابتدا بیشتر در زمینه­های مربوط به سلامتی و توان بخشی معلولان، ناتوان­های جسمی و ذهنی، کهنسالان، کودکان و زنان بوده است. رفته رفته جنبه­های اقتصادی و اجتماعی هم به آن افزون گردیده است. در این پژوهش که با روش تحلیلی و شیوه میدانی صورت گرفته است، سعی گردیده نسبت به ارزیابی و عملکرد منطقه ویژه اقتصادی سلفچگان در حوزه کیفیت زندگی شهروندان شهر پرداخته شود. با استفاده از پرسشنامه نسبت به جمع­آوری دیدگاه­ها در زمینه عملکرد منطقه در ابعاد مسکن، درآمد و اشتغال، حمل و نقل، امنیت اجتماعی، ابعاد اجتماعی و فرهنگی و تعلقات زندگی پرداخته شد. برای تحلیل داده­های گردآوری شده در نرم­افزار SPSS نسبت به انجام آزمون های کای اسکوئر، T-Test و برای سنجش همبستگی میان شاخص­های عینی و ذهنی کیفیت زندگی از آزمون همبستگی پیرسون و رگراسیون استفاده گردیده است. نتایج بیانگر است که با توجه به خروجی­های منفی در حوزه­های مسکن (۱۱/۲۱-) ، درآمد و اشتغال (۴۰/۸-)، حمل و نقل (۴۶/۱۷-)، ابعاد اجتماعی و فرهنگی (۹۷/۱۲-) بیانگر پایین بودن کیفیت زندگی در این حوزه­ها است. این در حالی است که فقط در حوزه­های امنیت اجتماعی (۹۰/۹+)  و تاسیسات و تجهیزات شهری (۳۷/۱۶+) شاخص t مثبت بوده است، که بیانگر رضایت شهروندان در این حوزه می­باشد. همچنین با توجه به مدل همبستگی به کار رفته در این پژوهش، میان شاخص­های عینی و ذهنی رابطه برقرار می­باشد و مقدار آماره محاسبه شده (۶۵۹/۰) می­باشد.

Keywords:

کیفیت زندگی , منطقه ویژه سلفچگان , spss , شهر سلفچگان