ارزیابی جنبه های مختلف آنتاگونیستی Pythium oligandrum(Dresch) درکنترل بیولوژیک (Kuhn) Rhizoctonia solani عامل بیماری مرگ گیاهچه چغندرقند در آزمایشگاه

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 56

This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RPPM-2-1_005

تاریخ نمایه سازی: 24 بهمن 1402

Abstract:

چغندرقند، از مهم ترین محصولات زراعی ایران است و بیماری های مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشه ناشی از R. solani از مهمترین علل کاهش عملکرد چغندرقند، می باشند. در این تحقیق جنبه های مختلف آنتاگونیستی ۶ جدایه از  P. oligandrumدر کنترل R. solaniبا روش هایآزمایشگاهی شامل بررسی های میکروسکوپی نحوه ارتباط هیفی، رقابت غذایی، اثر متابولیت های گازی فرار،  اثر ترشحات مایع خارج سلولی در محیط کشت مصنوعی، خاک و وجود متابولیت های ضد قارچی مقاوم به حرارت در محیط کشت مصنوعی ارزیابی شدند. در بررسی های میکروسکوپی رفتار هیف  P. oligandrumبه شکل پیچیدن به دور هیف، چروکیدگی و جداشدن پروتوپلاست از دیواره سلولی، تشکیل اووسپور بر روی و داخل هیف R. solani دیده شد. در سایر آزمایش ها، جدایه های تربت جام و مشهد آنتاگونیست بیشترین قابلیت رقابت غذایی با R. solani را در محیط کشت داشتند و متابولیت های گازی فرار کلونی ۳۶ ساعته جدایه تربت جام آنتاگونیست با۴۱/۵۶ درصد بیشترین تاثیر را در بازدارندگی از رشد میسلیوم R. solani داشت. بررسی کارایی ترشحات مایع خارج سلولی P. oligandrum در ممانعت از رشد میسلیوم R. solani در محیط کشت نشان داد جدایه مشهد با۳۱/۷۱درصد بیشترین بازدارندگی از رشد R. solani و غلظت های۳۰%،۴۰% و۵۰% ترشحات مایع خارج سلولی جدایه تربت جام بیشترین اثر بازدارندگی از رشد R. solani را در محیط کشت داشتند. در بررسی کارایی ترشحات مایع خارج سلولی P. oligandrum در ممانعت از رشد میسلیوم R. solani در خاک مشخص شد، تیماری که خاک مورد استفاده در آن تنها با اینوکولوم P. oligandrum آلوده شده بود با ۰۹/۳۲ درصد بیشترین تاثیر را در بازدارندگی از رشد میسلیوم R. solani داشت. همچنین جدایه تربت جام، با ۳۶/۷۱ درصد بیشترین بازدارندگی از رشد R. solani را در آزمون مقایسه توانایی تولید متابولیت های ضد قارچی مقاوم به حرارت در محیط کشت، را داشت.

Keywords:

کنترل بیولوژیک , چغندرقند , R. solani و P. oligandrum

Authors

فریبرز فرخی

عضو هیات علمی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، مشهد، ایران

محمد حاجیان شهری

استادیار پژوهش، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، مشهد، ایران

محمد سالاری

دانشیار گروه گیاهپزشکی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل، زابل، ایران

حمید روحانی

استاد گروه گیاهپزشکی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Abbasi A. ۲۰۰۰. Etiology of root and crown disease sugar ...
  • Abbasi Moghadam A, Falahati Rastegar M and Jafarpour B. ۱۹۹۸. ...
  • Baird RE, Bell DK, Sumner DR, Mullinix BG and Culbreath ...
  • Benhamou N, Rey P, Picard K and Tirilly Y. ۱۹۹۹. ...
  • Benson DM and Baker R. ۱۹۷۴. Epidemiology of Rhizoctonia solani ...
  • Brozova J. ۲۰۰۲. Exploitation the mycoparasitic fungus pythium oligandrum in ...
  • Bugbee WM. ۱۹۸۲. Sugar beet disease research. Sugar Beet Research ...
  • Deacon JW. ۱۹۷۶. Studies on Pythium oligandrum, an aggressive parasite ...
  • Elad Y, Chet I and Katan J. ۱۹۸۰. Trichoderma harzianum: ...
  • Foley MF and Deacon JW. ۱۹۸۶. Susceptibility of Pythium spp. ...
  • Goltappeh A, Pakdaman B and Rezaee-Danesh Y. ۱۹۹۹. Pest and ...
  • Gray FA and Gerick JS. ۱۹۹۸. Biology and management of ...
  • Hedjaroud Gh and Alizadeh A. ۱۹۷۱. Rhizoctonia solani Kuhn cause ...
  • Howell CR and Stipanovic RD. ۱۹۹۵. Mechanisms in the biocontrol ...
  • Jacobsen BJ, Bergman J and Eckhoff J. ۱۹۹۹. Control of ...
  • Kiewnick S and Jacobsen BJ. ۲۰۰۱. Antagonistic bacteria and fungicides ...
  • Kuninaga S and Yokosawa R. ۱۹۸۴. DNA base sequence homology ...
  • Lutchmeah RS and Cooke RC. ۱۹۸۴. Aspects of antagonism by ...
  • Martin FN and Hancock JG. ۱۹۸۷. The use of Pythium ...
  • Martin FN. ۱۹۹۲. The genus Pythium. pp ۳۹–۴۹, In LL ...
  • McQuilken MP, Whipps JM and Cooke RC. ۱۹۹۰. Control of ...
  • Momeni J, Falahati-Rastegar M and Jafarpour B. ۲۰۰۴. Evaluation of ...
  • Olaya G and Abawi GS. ۱۹۹۴. Influence of inoculums type ...
  • Onkar D and James B.۱۹۹۵. Basic plant pathology methods. London: ...
  • Paulitz TC and Belanger R. ۲۰۰۱. Biological control in greenhouse ...
  • Plaats-Nitherink AJ. ۱۹۸۱. Monograph of the genus Pythium. Studies in ...
  • Rahnama K and Cooke RC. ۱۹۹۸. Evaluation of mycoparasitism effect ...
  • Shahiri-Tabarestani M. ۲۰۰۰. Investigation on biological control of sugar beet ...
  • Shahiri-Tabarestani M. Falahati-Rastegar M. Jafarpour B and Rohani M. ۲۰۰۵. ...
  • Truter M. ۲۰۰۵. Etiology and alternative control of Potato rhizoctoniasis ...
  • Vesely D and Koubova D. ۱۹۹۳. The effect of Pythium ...
  • Vesely D. ۱۹۷۷. Potential biological control of damping-off pathogens in ...
  • Vesely R and Hejdanek S. ۱۹۸۴. Microbial relations of Pythium ...
  • Vilgalys R. ۱۹۸۸. Genetic Relatedness among anastomosis groups in Rhizoctonia ...
  • Whipps JM, McQuilken MP and Budge SP. ۱۹۹۳. Use of ...
  • Yokoyama K and Ogoshi A. ۱۹۸۶. Studies on hyphal anastomosis ...
  • نمایش کامل مراجع