شناسایی و تببین عوامل موثر بر الگوی مسکن در شهرهای ساحلی (نمونه موردی: شهر بوشهر)

مسکن نیاز اساسی انسان و شاخصی برای توسعه انسانی به شمار می رود. مسکن به عنوان تبلور فضایی و تجسم کالبدی فعالیت سکونتی انسان در محیط، خردترین واحد جغرافیایی شمرده می شود. مهم ترین بخش شهر، محل زندگی انسان ها است و سهم عمده ای از سطوح کاربری ها را نیز شامل می شود. خانه اصلی ترین مکانی است که انسان در تمام دوران زندگی اش با آن سروکار دارد. نخستین جهانی است که آدمی در طول حیات خویش در آن سکنی می گزیند و شخصیت می یابد. هم چنان که انسان در حال رشد، تحول و شکوفایی است.هدف از این پژوهش شناسایی و تبیین نقش عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی موثر بر الگوی مسکن شهر بوشهر است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. جامعه آماری شامل کل جمعیت شهر بوشهر در سال ۱۳۹۵ برابر۲۹۸۵۹۴ نفر است. حجم نمونه که با استفاده از رابطه ی کوکران محاسبه شده برای جمعیت شهر بوشهر ۳۲۴ نفر مشخص شده است که به دلیل روایی و پایایی بیشتر به ۳۵۰ نمونه افزایش یافته است که به روش تصادفی انتخاب شده اند. با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری ارتباط بین عوامل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و محیطی مورد بررسی قرار گرفت که از بین عوامل ذکر شده عوامل اقتصادی با بارعاملی(۸۶ درصد) ،عوامل فرهنگی(۸۱ درصد) و اجتماعی(۷۸درصد) و محیطی (۷۵درصد) به ترتیب بیشترین و کمترین اثر را بر الگوی مسکن بوشهر نشان می دهد. همچنین نتایج نشان می دهد که کلیه عوامل موثر بر الگوی مسکن دارای ارتباط مثبت و معنی داری در سطح اطمینان ۹۹ درصدی می باشند.

Keywords:

مسکن , الگوی مسکن , عوامل اقتصادی , شهر ساحلی , بوشهر