مطالعه اعتماد جمعی و کارآمدی جمعی در ارتباط با اثربخشی مدرسه از دیدگاه معلمان ابتدایی

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه اعتماد جمعی و کارآمدی جمعی با اثربخشی مدرسه از دیدگاه معلمان ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ انجام گرفت. روش شناسی: روش پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی و از لحاظ هدف کاربردی است. گرچه با توجه به حجم جامعه (۱۷۵۹N=)، حجم نمونه ۳۱۷ نفری مطابق با جدول مورگان و کرجسی (۱۹۷۰) کفایت می کند اما محققان برای کاهش میزان خطا و با توجه به احتمال عدم عودت برخی از پرسشنامه ها توسط معلمان، اقدام به توزیع ۴۵۰ پرسشنامه کردند که ۳۷۵ مورد از پرسشنامه های بازگشتی کامل بوده و در تحلیل­ها استفاده شد. ابزارهای گردآوری داده های پژوهش، پرسشنامه مختلط اعتماد هوی و موران (۲۰۰۳)، پرسشنامه کارآمدی جمعی معلمان (CTEQ) گادارد (۲۰۰۱) و پرسشنامه استاندارد اثربخشی مدرسه سرجیوانی و همکاران (۱۹۹۲) بودند که روایی و پایایی آن ها مورد تایید قرار گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد بین اعتماد جمعی معلمان ابتدایی و اثربخشی مدرسه با ضریب همبستگی ۷۳۹/۰ رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بین کارآمدی جمعی معلمان ابتدایی و اثربخشی مدرسه با ضریب همبستگی ۶۷۵/۰رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. ۶۲ درصد واریانس اثربخشی مدرسه توسط متغیرهای اعتماد جمعی و کارآمدی جمعی معلمان پیش بینی می شود. نتیجه آزمون t نشان داد که میانگین متغیرهای اعتماد جمعی، کارآمدی جمعی و اثربخشی مدرسه به طور معناداری در معلمان زن بیشتر از معلمان مرد است. نتیجه گیری: فراهم کردن فرصت مشارکت گسترده معلمان در تصمیم سازی های مربوط به مسایل مدرسه به افزایش اعتماد جمعی و کارآمدی جمعی معلمان و در نهایت اثربخشی بیشتر مدارس می انجامد.

Keywords:

اعتماد جمعی , کارآمدی جمعی , اثربخشی مدرسه , معلمان ابتدایی