بررسی تاثیر برنامه خودمراقبتی برتعارضات زناشویی در زنان دیابتی مبتلا به عوارض قلبی عروقی در سنین حوالی یائسگی مراجعه کننده به انجمن خیریه دیابت مهرآفرین اراک سال۱۴۰۱

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 35

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CHRC03_106

تاریخ نمایه سازی: 26 بهمن 1402

Abstract:

زمینه: تغییرات فیزیولوژیکی و روانی در دوران یائسگی می تواند بر کیفیت رضایت زناشویی تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعهبررسی تاثیر برنامه خودمراقبتی برتعارضات زناشویی در زنان دیابتی مبتلا به عوارض قلبی عروقی در سنین حوالی یائسگی مراجعه کننده به انجمن خیریه دیابت مهر آفرین اراک بود.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، ۶۰ زن دیابتی مبتلا به عوارض قلبی عروقی در سنین حوالی یائسگی مراجعه کننده به انجمن خیریه دیابت مهر آفرین اراک و واجد شرایط ورود به مطالعه با استفاده از روش تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه ۳۰ نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله برنامه آموزش خودمراقبتی را در ابعاد جسمی، روانی، اجتماعی و جنسی به صورت ۸ جلسه ۲ ساعته هفتگی دریافت کردند و بلافاصله و ۸ هفته بعد پس از پایان مداخله مجددا پرسشنامه های تعارضات زناشویی و پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی تکمیل شد. برای گروه کنترل نیز بلافاصله بعدو۸ هفته پس از پیش آزمون، پس آزمون به عمل آمد داده ها قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه تعارضات زناشویی و پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی جمعآوری و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه قبل از انجام مداخله، اختلاف معناداری بین میانگین امتیاز تعارضات زناشویی بیماران دو گروه وجود نداشت (p =۰/۴۸۳)، ولی بلافاصله بعد از مداخله (p=۰/۰۴۹) و ۸ هفته بعد از مداخله ( (p=۰/۰۴۲ میانگین امتیاز تعارضات زناشویی بیماران گروه مداخله بطور معناداری کمتر از بیماران گروه کنترل بوده است. همچنین بلافاصله بعد مداخله میانگین امتیاز تعارضات زناشویی در ابعاد کاهش همکاری ( (p=۰/۰۴۵، کاهش رابطهی جنسی (p=۰/۰۴۷)، افزایش رابطهی فردی با خویشاوندان خود (p=۰/۰۳۰)، کاهش رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر و دوستان (p=۰/۰۰۴) و جدا کردن امور مالی از یکدیگر (p=۰/۰۴۰) در بیماران گروه مداخله بطور معناداری کمتر از بیماران گروه کنترل بود.نتیجه گیری: یافته های مطالعه ما نشان میدهد که آموزش خودمراقبتی در زنان حوالی سنین یائسگی تاثیر مثبت دارد و باعث بهبود رضایت زناشویی در آنان شده است. بنابراین توصیه میکنیم به ارائه محتوای آموزشی خودمراقبتی برای ارتقای رضایت زناشویی در زنان دیابتی سنین حوالی یائسگی توجه بیشتری شود.

Authors

سمیه قربانی

دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته پرستاری - سلامت جامعه، مرکز تحقیقات سلامت جامعه، واحد اصفهان(خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان،ایران

مینو متقی

استادیار، دانشکده پرستاری مامایی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان ، ایران