فراوانی هیپوگنادیسم و برخی عوامل مرتبط با آن در مردان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان علی ابن ابی طالب (ع) رفسنجان در سال ۱۴۰۰: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: هیپوگنادیسم، عارضه­ای شایع در مردان مبتلا به دیابت نوع دو است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی هیپوگنادیسم و برخی عوامل مرتبط با آن در مردان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه ­کننده به کلینیک غدد بیمارستان علی­ابن­ابی­طالب(ع) رفسنجان در سال ۱۴۰۰ انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی، ۱۱۱ مرد مبتلا به دیابت نوع دو بررسی شدند. پس از تکمیل پرسش­نامه، اندازه­گیری فشارخون و دورکمر، ۱۰ سی­سی خون ناشتا جهت سنجش سطح سرمی تستوسترون کل (Total Testosterone; TT)، هورمون محرک فولیکولی (Follicle-Stimulating Hormone; FSH)، هورمون لوتئینیزه­کننده (Luteinizing Hormone; LH)، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c) گرفته شد. داده­ها با آزمون­های مجذورکای، t مستقل، همبستگی Pearson و رگرسیون لجستیک تجزیه ­و تحلیل شدند. یافته­ها: میانگین و انحراف ­معیار سن بیماران ۶۲/۱۰±۶۱/۵۸ سال بود. تعداد ۲۶ بیمار (۴۲/۲۳ درصد) دارای هیپوگنادیسم بودند. با افزایش شاخص توده بدنی، سطح TT (۰۳۴/۰=P)، LH (۰۰۸/۰=P) و FSH (۰۲۸/۰=P) به­طور معنی­داری کاهش، با افزایش HbA۱c، سطح TT (۰۳۵/۰=P)، LH (۰۰۴/۰=P) و FSH (۰۰۱/۰=P) و با افزایش فشارخون سیستولیک، سطح LH (۰۲۵/۰=P) و با افزایش سن، سطح LH و FSH (۰۰۱/۰>P)، به صورت معنی­داری افزایش و با افزایش دور کمر، سطح TT (۰۰۶/۰=P)، LH و FSH (۰۰۱/۰>P) به طور معنی­داری کاهش یافت. میانگین سطح TT (۰۱۱/۰=P)، LH (۰۱۷/۰=P) و FSH (۰۱۴/۰=P)، در افراد مصرف­کننده دارو به طور معنی­داری بیشتر بود. نتیجه­گیری: با افزایش دور کمر، مدت بیماری و هورمون محرک فولیکولی، شانس ابتلاء به هیپوگنادیسم بیشتر شده است. پیشنهاد می­شود مسئولین بهداشتی، اقدامات پیشگیرانه لازم از جمله افزایش آگاهی جامعه مردان را انجام دهند. واژه­های کلیدی: دیابت نوع دو، هیپوگنادیسم، تستوسترون، هورمون محرک فولیکول، هورمون لوتئینیزه­کننده، رفسنجان

Keywords:

Type ۲ diabetes , Hypogonadism , Testosterone , Follicle-stimulating hormone , Luteinizing hormone , Rafsanjan , دیابت نوع دو , هیپوگنادیسم , تستوسترون , هورمون محرک فولیکول , هورمون لوتئینیزه کننده , رفسنجان