فراوانی استرس هایپرگلایسمی و تاثیر آن بر پیامد بیماری در بیماران کووید۱۹ مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی(ره) ساری

سابقه و هدف: استرس هایپرگلایسمی یک پاسخ فیزیولوژیک نورو اندوکرین در برابر استرس های پزشکی است و قند خون بالاتراز mg/dl۲۰۰ در شرایط استرس زا مانند سپسیس، شوک، استروک، تروما، انفارکتوس میوکارد و سوختگی می باشد و ریسک مورتالیتی و موربیدیتی را در بیماران بد حال افزایش می دهد. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی فراوانی استرس هایپرگلایسمی و عوامل مرتبط با آن و هم چنین ارتباط هایپرگلایسمی با شدت و پیامدهای بالینی بیماران بستری با کووید۱۹ بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تمامی بیماران بالای ۱۸ سال بستری شده با تشخیص کووید۱۹ در مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ساری در سال ۱۳۹۹ وارد مطالعه شدند. تشخیص بیماری براساس علائم بالینی، نتایج مثبت در آزمایش های CBC،CRP،ESR  و تست RT-PCR و سی تی اسکن ریه بود. داده های مطالعه با نرم افزار SPSS۲۶ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در مجموع، ۳۱۲ نفراز  بیماران مبتلا به کووید۱۹ مورد بررسی قرار گرفتند، که ۲۲ نفر (۷/۱ درصد) دچار استرس هایپرگلایسمی شدند. بیماران استرس هایپرگلایسمی نسبت به افراد نرموگلایسمی میزان مرگ و میر، بستری در ICU، ونتیلاسیون تنفسی و مدت زمان بستری در بیمارستان بیشتری داشتند، اما فقط از نظر میزان مرگ و میر بین دو گروه تفاوت معنادار آماری وجود داشت (۰/۰۴۶=P). استنتاج: باتوجه به تاثیر هیپرگلیسمی در پیامد بیماری و میزان مرگ و میر در بیماران بد حال و بستری مبتلا به کووید۱۹ نسبت به بیماران با قند خون نرمال، اهمیت تشخیص به موقع و کنترل مناسب قند خون در این بیماران مشخص می شود.

Keywords:

stress hyperglycemia , COVID-۱۹ , hyperglycemia , disease severity , clinical outcome , کووید۱۹ , هایپر گلایسمی , شدت بیماری , پیامد بالینی