ارتباط سطح فریتین سرم، پارامترهای اکوکاردیوگرافی و تصویربرداری تشدید مغناطیسی قلب با وزن دهی T۲ در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور

زمینه و هدف: تالاسمی بتا، اغلب منجر به اضافه بار آهن در بافت های مختلف از جمله قلب می شود. روش های تشخیص فعلی به MRI متکی هستند که ممکن است در شرایط خاصی امکان پذیر نباشد. در این مطالعه تعیین همبستگی و دقت تشخیصی بین فریتین، یافته­ های اکوکاردیوگرافی و مقادیر محاسبه شده MRI قلب با وزن دهی T۲ در بیماران بتا تالاسمی مطالعه شد تا بتوان اضافه بار آهن در میوکارد را بدون نیاز به  MRIتشخیص داد. روش ها: در این مطالعه مقطعی، ۱۰۲ بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور بررسی شدند. بیماران تحت اکوکاردیوگرافی و MRI قرار گرفتند. سطح فریتین سرم خون اندازه­گیری شد. وزن T۲ میوکارد نیز محاسبه گردید. در تعیین مقدار برش MRI،۲۰T۲> میلی ثانیه میوکارد را طبیعی، فریتین ۲۸۶۰.۸±۲۴۱۸.۷ نانوگرم در میلی لیتر، میانگین T۲* قلب ۱۴/۷±۲۲/۶ میلی ثانیه و میانگین کسر خروجی (EF) بر اساس MRI ۵۱/۷±۱۱/۲ درصد بود. پارامتر اکوکاردیوگرافی MVDT به عنوان یک پارامتر تشخیصی مناسب برای کاهش و کاهش شدیدT۲* تعیین شد. حساسیت و ویژگی ۱۷۰ MVDT≤برای کاهشT۲  ۰/۷۲ و ۰/۶۲ و ۱۵۰MVDT≤ برای T۲ به شدت کاهش یافته، ۰/۵۲ و ۰/۹۶ براورد شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاضر، سطح فریتین، EF و MVDT در اکوکاردیوگرافی بهترین کارایی تشخیصی را برای کاهش T۲* داشتند. بنابراین در مراکزی که MRI قلب در دسترس نیست یا موارد منع برای انجام آن وجود دارد، شاید بتوان از پارامتر MVDT و سطح فریتین برای ارزیابی استفاده کرد.

ارتباط سطح فریتین سرم، پارامترهای اکوکاردیوگرافی و تصویربرداری تشدید مغناطیسی قلب با وزن دهی T۲ در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور Keywords:

Cardiac MRI , Echocardiography , Ferritin , Thalassemia , MRI قلب , اکوکاردیوگرافی , فریتین , تالاسمی