رابطه سرپرستی توهین آمیز با رفتار شهروندی سازمانی و تعهد عاطفی سازمانی: تبیین نقش میانجی گر ادراک کارکنان از عدالت تعاملی

هدف این پژوهش بررسی رابطه سرپرستی توهین­آمیز با رفتار شهروندی سازمانی و تعهد عاطفی سازمانی بود. همچنین نقش میانجی­گر ادراک کارکنان از عدالت تعاملی در رابطه بین سرپرستی توهین­آمیز با رفتار شهروندی سازمانی و تعهد عاطفی سازمانی مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر از جهت هدف، کاربردی و از حیث نحوه گردآوری داده­ها، توصیفی از نوع پیمایشی است و جامعه آماری شامل ۱۲۶ نفر از معلمان مقطع ابتدایی شهرستان ارسنجان بود. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه بود. روایی و پایایی پرسشنامه­ها با استفاده از روایی صوری، روایی سازه و همچنین محاسبه آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت و تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها، از روش تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که سرپرستی توهین­آمیز دارای رابطه منفی و معنادار با رفتار شهروندی سازمانی، تعهد عاطفی سازمانی و ادراک کارکنان از عدالت تعاملی است. همچنین مشخص شد که ادراک کارکنان از عدالت تعاملی دارای رابطه مثبت و معنادار با رفتار شهروندی سازمانی و تعهد عاطفی سازمانی است. نهایتا نتایج پژوهش تاییدکننده نقش معنادار متغیر میانجی ادراک کارکنان از عدالت تعاملی در رابطه بین سرپرستی توهین­آمیز با رفتار شهروندی سازمانی و تعهد عاطفی سازمانی بود.

Keywords:

سرپرستی توهین آمیز , رفتار شهروندی سازمانی , تعهد عاطفی سازمانی , ادراک کارکنان از عدالت تعاملی