کفایت روان سنجی مقیاس جهت گیری فراشناختی محیط یادگیری

هدف از این پژوهش، بررسی روایی و پایایی مقیاس جهت گیری فراشناختی محیط یادگیری بود. بدین منظور، یک گروه نمونه ۲۱۳ نفری (۱۰۷ پسر و ۱۰۶دختر) از بین دانش آموزان دبیرستانی به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. این آزمودنی ها به مقیاس محیط یادگیری با جهت گیری فراشناختی و پرسشنامه آگاهی فراشناختی پاسخ دادند. جهت برآورد روایی از روش های تحلیل عوامل و روایی همگرا استفاده گردید. نتیجه تحلیل عامل با روش محور های اصلی و چرخش متعامد از نوع واریماکس بیانگر وجود ۶ عامل با نام های تعامل درون کلاسی، کنترل توزیع شده، مطالبات فراشناختی، حمایت عاطفی، اظهارنظر دانش آموز و حمایت و تشویق معلم بود که۵۳/۶۸ درصد از واریانس کل را تبیین می کردند. همبستگی مقیاس جهت گیری فراشناختی محیط یادگیری با پرسشنامه آگاهی فراشناختی و هر یک از زیر مقیاس های مقیاس جهت گیری فراشناختی محیط یادگیری با کل مقیاس بین ۳۱/۰ تا۹۳/۰ دامنه داشته است (۰۰۱/۰p<) که موید روایی همگرای مطلوب این مقیاس می باشد. به منظور بررسی اعتبار مقیاس از روش های بازآزمایی، آلفای کرونباخ استفاده گردید. دامنه ضرایب باز آزمایی با فاصله زمانی دو هفته بین ۶۴/۰ و ۸۸/۰ (۰۰۱/۰p<) و دامنه ضرایب آلفای کرونباخ بین۶۰/۰ تا ۹۴/۰ بود. نتیجه این که مقیاس محیط یادگیری با جهت گیری فراشناختی از روایی و اعتبار مطلوبی برخوردار است و می تواند در موقعیت های آموزشی و پژوهشی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

جهت گیری فراشناختی محیط یادگیری , فراشناخت , آگاهی فراشناختی , تحلیل عوامل