نقش شهرهای کوچک در پایداری سکونتگاه های پیرامونی نیکشهر

امروزه برنامه­ریزان شهری و منطقه­ای، شهرهای کوچک را راهبردی مهم جهت تعادل بخشی و توسعه منطقه­ای می­دانند. شهرهای کوچک همراه با محیط پیرامونی خود دارای قابلیت­ها و موانع و تنگناهایی جهت تحقق توسعه و توسعه پایدار هستند. لذا هدف پژوهش حاضر تحلیل نقش شهرهای کوچک در پایداری سکونتگاه­های پیرامونی نیکشهر می­باشد. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش تحقیق، پیمایشی است. داده های مورد نیاز تحقیق به روش اسنادی - میدانی (پرسشنامه) گردآوری شده است. جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات از نرم­افزار SPSS و مدل Fuzzy Mamdani بهره گرفته شد. نتایج آزمون تی تک نمونه­ای، در شاخص­های مطرح شده در ابعاد (اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی)، با توجه به میانگین­های به دست آمده پایین­تر از حد متوسط عدد (۳)، نشان داد، نقش شهر نیکشهر در روستاهای پیراشهری پایین می­باشد. اما در بعد اجتماعی، این تاثیر مثبت و معنادار می­باشد. نتایج اولویتبندی روستاهای پیراشهری با توجه تاثیر شهر نیکشهر بر ابعاد پایداری با استفاده از فازی ممدانی نشان داد روستای تهرک با امتیاز (۷۰/۰)، سطح متوسط، روستای زهک با امتیاز (۵۶/۰)، سطح کم و درنهایت روستای خیرآباد با امتیاز (۷۸/۰)، در سطح زیاد قرار دارد.

Keywords:

شهر کوچک , شاخص های پایداری , مناطق پیراشهری , نیکشهر