بررسی اثرات سختی آب بر خوردگی و تخریب فولادهای زنگ نزن

خوردگی شیمیایی یکی از عوامل تخریب فولاد های زنگ نزن است . سختی آب یکی از عامل های اصلی تخریب و خوردگی لوله ها در نواحی گرده جوش می باشد. پژوهش های آزمایشگاهی نشان دادند که در بیشتر آب های طبیعی با pH بین ۵/۶ تا ۰/۸ ، خوردگی شیاری فولاد زنگ نزن نوع L۳۰۴ و ۳۰۴ در غلظت های کلر کمتر از mg/lit ۲۰۰ بسیار کمیاب است . همچنین ، خوردگی شیاری فولادهای زنگ نزن نوع L۳۱۶ و ۳۱۶ در همان pH، و در غلظت های کمتر از mg/lit ۱۰۰۰ نیز به ندرت رخ می دهد. تجزیه ی شیمیایی نشان داد که آب شهرک سلطان آباد حاوی mg/lit۱/۲۰۸ کلر است ، لذا لوله های فولادی زنگ نزن نوع ۳۰۴که در کارخانه ی لبنیات دایتی از آنها استفاده شده بود، هیچ گونه مقاومتی در برابر خوردگی شیاری بروز نداده و خیلی سریع از نقاطی که مستعدترند ، نظیرگرده ی جوش ، خورده شده بودند . از سوی دیگر، از آنجا که خوردگی لوله ها در نواحی اطراف گرده جوش صورت گرفته بود ، لذا بررسی های فلزنگاری در نواحی گرده جوش و مناطق تحت تاثیر جوش نیز صورت گرفت. دستاوردها حاکی از آنند که جوش ها از کیفیت بالایی برخوردار نبوده و حاوی حفره هایی در گرده جوش و عیوبی نظیر عدم نفوذ کامل و یا نقص در نفوذ هستند . راههای جلوگیری از خوردگی لوله ها در پایان مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

خوردگی , فولاد زنگ نزن , گرده جوش