تکامل مکران ساحلی، طی کواترنر پسین

منطقه مورد بررسی در جنوب شرق کشور و بخشی از مکران ساحلی محسوب می شود که بیشتر از خلیج های امگا شکل و تراس های دریایی تشکیل شده است. روش این تحقیق متکی بر روشهای GIS، زمان سنجی به روش کربن۱۴ و پیمایش های میدانی بوده است. قدیمی ترین شواهد جغرافیای کواترنر دراین مناطق به سنyr BP ۱۷۶۰۰ در خلیج چابهار به دست آمده که قابل تطابق با پیشروی فلاندرین پس از آخرین فاز یخچالی است و پس از آن آخرین توالی رسوبی پسرونده در منطقه مکران ساحلی شکل گرفته است. بر اساس نتایج زمان سنجی و موقعیت خطوط ساحلی گذشته، فاصله زمانی تشکیل هر دوره از خطوط ساحلی دیرینه در خلیج های گواتر، چابهار و درنگو به ترتیب ۱۱۳، ۲۲۳ و ۱۳۰ سال به دست آمده است. همچنین نرخ بالاآمدگی خشکی از حدود ۵۰۰۰ سال پیش تا کنون بر اثر وقوع گسل های متعدد ۴ برابر افزایش داشته و عوارض جغرافیایی ساحلی را دچار تغییرات کرده است. کلید واژه ها: جلگه ساحلی مکران، تغییرات ساحلی، کواترنر ، ژئومرفولوژی ساحلی، زمان سنجی کربن

Keywords:

جلگه ساحلی مکران , تغییرات ساحلی , کواترنر , ژئومرفولوژی ساحلی , زمان سنجی کربن