عقیده امامت در کلام امامان شیعه در سده نخست هجری

عقیده امامت از مهمترین عقاید شیعه امامیه است که از سوی برخی اسلام شناسان غربی و متجددین مسلمان مورد تردید قرار گرفته است.آن ها بر این باورندکه ائمه ع در سده نخست از این عقیده سخنی به میان نیاورده اند و این باور در اوایل سده دوم شکل گرفته است. پژوهش حاضر با هدف دستیابی به گستره بحث امامت، به بررسی درون دینی این مسئله پرداخته تا پاسخی برای این سوال بیابد که آیا ائمه ع در سده نخست از این عقیده سخن گفته اند؟ پس از واکاوی روایاتی که با موضوع امامت از سده نخست به یادگار مانده و در کلام امام علی ع تا امام محمد باقر ع نقل شده نتایجی برخلاف نظر شکاکان به دست آمد. این نتایج به وضوح نشان می دهد ائمه ع از همان آغاز، عقیده امامت را به صورت کامل بیان کرده اند. در واقع آنچه حضرت علی ع در آغاز سده نخست بیان کرده اند، از ائمه ع پس از ایشان نیز نقل گردیده است. آنان نه تنها از جایگاه و اهمیت اعتقاد به این مسئله سخن گفته اند بلکه به ویژگی های امام چون انتصاب از سوی خدا، علم و عصمت اشاره کرده و به تعداد ائمه ع و نام امامان پس از خود نیز تصریح کرده و به تبیین عقیده مهدویت هم پرداخته اند. این یافته ها پس از جمع آوری به روش توصیفی- تحلیلی به رشته تحریر درآمد.

Keywords:

کلام ائمه علیهم السلام , عقیده امامت , پیشینه عقیده امامت , سده نخست هجری