مسیریابی بهینه تخلیه اضطراری در بافت های مرکزی شهری (نمونه مورد مطالعه: منطقه ۱ شهرداری اصفهان)

تخلیه اضطراری و شناسایی مسیرهای بهینه تخلیه یکی از ابعاد اساسی مدیریت بحران به شمار می­آید که کشورهای مختلف بنا بر سطح توسعه و میزان آینده ­نگری خود به آن توجه می­نمایند. با توجه به خلا مطالعاتی و عدم توجه کافی سیستم مدیریت شهری کشور و ضعف مطالعاتی و پژوهشی در این زمینه، این مطالعه شناسایی مسیرهای بهینه تخلیه اضطراری در منطقه ۱ شهرداری اصفهان به عنوان یکی از هسته­ های هویتی- تاریخی و مرکزیت تجاری - گردشگری شهر اصفهان را وجه همت خود قرار داده است (در قالب ایجاد شبکه پویا و قابل استفاده جهت انواع مختلف بحران­های انسانی - طبیعی). در این راستا شش شاخص اصلی کیفیت بنا، تراکم جمعیت، تراکم ساختمانی، قدمت بنا، عرض مسیر و شیب مسیر بر اساس پیشینه علمی و در دسترس بودن داده­ های مورد نیاز احصا گردیدند. بعد از آن ۳۲ خیابان بر مبنای عرض حداکثری و پوشش حداکثری منطقه انتخاب شد و وضعیت شاخص های مذکور برای این خیابان ها و محدوده واقع در شعاع ۱۰۰ متری آنها مورد بررسی قرار گرفت. سپس شاخص­های مورد اشاره در سیستم تحلیل شبکه­ای و نرم­افزار SuperDecision مورد وزن­ دهی قرار گرفتند و پس از ایجاد شبکه، شناسایی مسیر بهینه بر مبنای هرکدام از شاخص­ها مورد آزمون قرار گرفت و شش مسیر منحصربه فرد بر اساس هرکدام از شاخص­های پژوهش مورد شناسایی قرار گرفتند. در نهایت با روی­ هم ­اندازی لایه­ ها، مسیر تخلیه اضطراری نهایی به سمت منطقه امن ترسیم گردید.

Keywords:

مسیریابی , مدیریت بحران , مرکز شهر , جمعیت شهری , شهر اصفهان