بررسی تاثیر یک دوره تمرینات متقاطع بر شدت و کیفیت فعالیت عضلات منتخب ورزشکاران دارای آسیب رباط صلیبی قدامی

هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات متقاطع (Cross Training) بر شدت فعالیت الکتریکی و کیفیت عملکردی عضلات منتخب ورزشکاران دارای آسیب لیگامان صلیبی قدامی در هنگام راه رفتن بود. روش بررسی: این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که با طرح پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید. جامعه آماری این تحقیق شامل ورزشکاران مرد رشته فوتبال و والیبال شهرستان قشم و شهر بندرعباس که حداقل شش ماه از بازسازی لیگامان صلیبی قدامی آن ها گذشته بود انتخاب گردید. در این تحقیق ۳۰ شرکت کننده حاضر بودند که به دو گروه تجربی و گروه کنترل تقسیم شدند. میانگین سنی گروه تجربی ۷/۸۹  ± ۲۴/۱۵ و گروه کنترل ۷/۱۸  ± ۲۴/۹۷ سال بود. فعالیت الکتریکی عضلات به وسیله دستگاه الکترومایوگرافی در دو مرحله ۱۰۰ میلی ثانیه قبل و ۲۰۰ میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین و هم چنین برای سنجش کیفیت عملکردی عضلات از دستگاه فورس پلیت و با اندازه گیری مولفه های نیروی عکس العمل زمین و نوسانات مرکز فشار از زمان تماس پا با زمین تا ۲۰۰ میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین، قبل و بعد از تمرینات متقاطع مورد اندازه گیری و ارزیابی قرار گرفت.. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون آنالیز واریانس داده های تکراری در سطح معناداری ۰/۰۵≥p) و با استفاده از نرم افزار spss  نسخه ۲۵ انجام شد. یافته ها: در مرحله نوسان (۱۰۰ میلی ثانیه قبل از ضربه پاشنه) اطلاعات الکترومایوگرافی تحقیق نشان داد که بعد از یک دوره تمرینات متقاطع، فعالیت الکتریکی تمام عضلات منتخب افزایش یافته است ولی این افزایش در عضلات درشت نی قدامی (از ۴۵/۱۸ به ۴۸/۳۱ میکرو ولت) (۰/۰۰۹=p)، راست رانی (از ۳۸/۵۴ به ۴۰/۱۷ میکرو ولت) (۰/۰۰۴=p)، وعضله سرینی میانی (از ۲۹/۱۸ به ۳۳/۵۰ میکرو ولت) (۰/۰۰۵=p) به شکل معنی دار بوده است. هم چنین نتایج بررسی فعالیت الکتریکی عضلات در مرحله استنس (۲۰۰ میلی ثانیه بعد از ضربه پاشنه) نیز نشان داد که در این مرحله شدت فعالیت الکتریکی تمام عضلات بعد از یک دوره تمرینات متقاطع افزایش یافته است ولی این افزایش درعضلات درشت نی قدامی (از ۴۴/۰۹ به ۴۹/۵۶ میکرو ولت) (۰/۰۰۱=p) پهن داخلی (از ۴۸/۰۰ به ۵۶/۵۸ میکرو ولت) (۰/۰۰۴=p)، عضله راست رانی(از ۴۵/۱۸ به ۴۸/۳۱ میکرو ولت) (۰/۰۲=p)، دو سر رانی (از ۴۰/۵۴ به ۴۸/۷۴ میکرو ولت) (۰/۰۰۷=p) و عضله سرینی میانی (از ۳۴/۰۹ به ۳۹/۱۷ میکرو ولت) (۰/۰۱=p) به شکل معنی دار بوده است. نتایج داده های مرتبط با کنترل حرکت از جمله مولفه های نیروی عکس العمل زمین و نوسانات مرکز فشار از زمان ضربه پاشنه تا ۲۰۰ میلی ثانیه بعد از آن نشان داد که بعد از یک دوره تمرینات متقاطع، نمونه های تحقیق در مولفه های عمودی نیروی عکس العمل زمین (از ۱۲۳/۱۶ به ۱۱۳/۷۵ درصدی از وزن به کیلو گرم) (۰/۰۰۱=p)، مولفه خلفی(از ۲۳/۱۲ به ۱۹/۱۵ درصدی از وزن به کیلو گرم) (۰/۰۰۲=p)، نوسانات مرکز فشار در جهت خارجی(از ۱/۳۹ به ۱/۱۸ میلی متر بر ثانیه) (۰/۰۰۴=p) و در جهت قدامی (از ۱/۵۲ به۱/۳۲ میلی متر بر ثانیه) (۰/۰۰۱=p) کاهش معنی داری داشته اند.  نتیجه گیری: تمرینات متقاطع یا تمرین دادن پای مقابل آسیب توانسته تغییراتی را در پای آسیب دیده ایجاد کند که نه تنها باعث افزایش فعالیت عضلانی، بلکه باعث بهبود کیفیت و کنترل حرکت نیز شود، با توجه به نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می شود، متخصصان آسیب های ورزشی و توانبخشی چه برای پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی و چه در زمان اولیه بعد از آسیب که فرد قادر به انجام حرکت در پای آسیب دیده نیست و یا حتی بعد از گذشت ماه ها از آسیب برای انتقال مثبت کیفیت حرکت به پای آسیب دیده با تدوین پروتکل تمرینات متقاطع، پای سالم فرد را مورد تمرین قرار دهند.

Keywords:

تمرینات متقاطع , لیگامان صلیبی قدامی , الکترومایوگرافی , نوسانات مرکز فشار , نیروی عکس العمل زمین