طراحی مدل توسعه یادگیری الکترونیکی مبتنی بر رهبری آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد با استفاده از رویکرد کیفی در سال ۱۴۰۲

زمینه و هدف: یادگیری الکترونیکی یک اصطلاح گسترده است که به یادگیری ارائه شده از طریق الکترونیکی و مجازی در آموزش عالی و همچنین مدارس ابتدایی تا دبیرستان اشاره دارد.در تمامی مقاطع رهبران آموزشی نقش ویژه ای در پیاده سازی آن ایفا می کنند. این پژوهش با هدف تدوین مدل توسعه یادگیری الکترونیکی مبتنی بر رهبری آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است. روش: روش تحقیق نظری و بر اساس روش دلفی انجام شد. جامعه آماری شامل افراد خبره در زمینه آموزش عالی و یادگیری الکترونیکی بودند که تعداد ۱۵ نفر از ایشان به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی شامل پرسشنامه محقق ساخته بود که به روش دلفی اجرا گردید که روایی این پرسشنامه ها توسط چند صاحب نظر تایید شد. یافته ها: بر اساس نتایج روش دلفی،شش بعد با ۲۲ شاخص در حیطه رهبری آموزشی و پنج بعد با ۱۲ شاخص در حیطه یادگیری الکترونیکی مورد اجماع قرار گرفت. دو بعد این مدل شامل رهبری آموزشی و یادگیری الکترونیکی می باشد که بعد رهبری آموزشی به ترتیب اهمیت شامل ۶ مولفه تفکر استراتژیک، دانش رهبری، مدیریت روابط، ویژگی های های شخصیتی، ویژگی های های شناختی و نظام ارزشی است. نتیجه: توسعه بهینه یادگیری الکترونیکی نیازمند تصمیمات درست و منطقی در خصوص محورهای یادگیری الکترونیکی شامل ارزیابی آموزش، طراحی آموزش، تولید آموزش، پشتیبانی آموزش و توسعه آموزش خواهد بود که درجه اول از عهده رهبران آموزشی با تفکر استراتژیک و دانش حرفه ای قوی بر خواهد آمد.

Keywords:

یادگیری الکترونیکی , رهبری آموزشی , آموزش عالی , علوم پزشکی