بررسی تاثیر شکافهای اجتماعی بر میزان مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران (با تاکید بر نظریه بحران مشارکت سیاسی)

شکاف و نابرابری های اجتماعی یکی از مسائل مهم بسیاری از جوامع امروزی است که کشور ایران نیز امروزه با شرایط جدید اقتصادی و سیاسی و عدم مدیریت کارآمد با این مسئله پیش از هر زمان دیگری روبروست. مشارکت سیاسی بیان کننده چگونگی بهره برداری شهروندان دارای نگرش های مشارکتی مختلف از فرصتهایی است که نظام سیاسی و نهادهای اجتماعی در اختیار آنها قرار می دهند. شهروندانی که اطلاعات خوبی دارند(آگاهی سیاسی،احساس اثربخشی، تعهد مدنی)،برای مشارکت در امور سیاسی مستعدترند. چه رابطه ای بین شکاف های اجتماعی و مشارکت سیاسی وجود دارد؟اساسی ترین جهت گیری ها به مشارکت سیاسی از جانب شهروندان به رفتار سیاسی دولتمردان مربوط می گردد.علاقه به سیاست و رفتار مشارکتی فعال و خودجوش از سوی شهروندان، داشتن رابطه مثبت با مشارکت سیاسی که سایر نگرش های سیاسی بر آن بنا شده اند.از جمله این نگرش ها،اثربخشی سیاسی و اعتماد سیاسی است. آن جوامعی که در ایجاد یک حکومت پایدار و موثر ناکارآمدند،در ایجاد اعتماد متقابل میان شهروندان،نیز کارایی ندارند. سئوال اصلی پژوهش این است که گسترش و متراکم شدن شکاف های اجتماعی، چه تاثیری بر میزان مشارکت سیاسی و رفتار انتخاباتی جمهوری اسلامی ایران خواهد گذاشت؟روش تحقیق این پژوهش توصیفی–تحلیلی و جمع آوری داده ها به شکل اسنادی و کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

شکاف اجتماعی , مشارکت سیاسی , توسعه سیاسی , بحران مشارکت سیاسی , جمهوری اسلامی