رابطه آموزش الکترونیکی و ارتقاء تحصیلی با میانجیگری الگوهای تدریس در دانش آموزان دوره ابتدایی حاشیه نشین منطقه ۱۸ تهران

پژوھش حاضر با هدف بررسی رابطه آموزش الکترونیکی و ارتقاء تحصیلی با میانجیگری الگوهای تدریس در دانش آموزان دوره ابتدایی حاشیه نشین منطقه ۱۸ تهران انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره ابتدایی منطقه ۱۸ تهران بود که با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۱ نفر با روش نمونهگیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های یادگیری الکترونیکی واتکینز و همکاران (۲۰۰۴)، ارتقاء تحصیلی تیلور و فام (۱۹۹۹)، و الگوهای تدریس بابایی (۱۳۹۳) که دارای روایی و پایایی قابل قبولی بودند، استفاده شد. داده ها با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی، تحلیل مسیر، مدل معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین آموزش الکترونیکی با ارتقاء تحصیلی رابطه معناداری وجود داشت .(p≤۰/۰۵) بین الگوهای تدریس با ارتقاء تحصیلی رابطه معناداری وجود داشت .(p≤۰/۰۵) همچنین نتایج مدل معادلات ساختاری نیز نشان داد که متغیر الگوهای تدریس نقش میانجی گرانه را در تاثیرگذاری آموزش الکترونیکی بر ارتقاء تحصیلی داشت .(p≤۰/۰۵) در مجموع، میتوان نتیجه گرفت که بهبود و توسعه آموزش الکترونیکی و الگوهای تدریس میتواند به شکل مستقیم منجر به بهبود ارتقاء تحصیلی دانش آموزان شود.

Keywords:

آموزش الکترونیکی , ارتقاء تحصیلی , الگوهای تدریس , دانش آموزان ابتدایی حاشیه نشین