نقش گردشگری عشایری در فرایند توسعه پایدار

امروزه گردشگری یکی از پرطرفدارترین و در عین حال به روزترین صنعت دنیا محسوب می شود که در جهان توسعه فراوانی یافته است و نقش بسیار مهمی در اشتغال زایی و درآمدزایی کشورها ایفا می کند. گردشگری قادر است که در استفاده از توان های محیطی سبب افزایش همکاری و تاثیرات اقتصادی و همچنین حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار شده و تحرک و پویایی را در اقتصاد محلی و منطقه ای به وجود آورد. کشور ایران به لحاظ استعدادهای بالقوه گردشگری یکی از کشورهای برتر در زمینه گردشگری عشایری است. عشایر ایران دارای گنجینه فرهنگی بسیار متنوع و تاریخ کهنی هستند که در عصر پیشرفت تکنولوژی توانسته آداب و رسوم سنتی خود را حفظ کند و به آن پایبند باشد. بنابراین گردشگریدر منطقه و حتی در جهان تبدیل شود و هزاران ایرانگرد و جهانگرد را بسوی خود بکشاند. گردشگری عشایری در کشور دارای جایگاه ویژه ای است که می تواند به یکی از کانون های بزرگ گردشگری در منطقه و حتی در جهان تبدیل شود و هزاران ایرانگرد و جهانگرد را بسوی خود بکشاند. گردشگری پایدار سعی در تنظیم روابط بین جامعه میزبان، مکان گردشگری و گردشگران و تعدیل فشار و بحران بین این عناصر دارد تا آسیب های محیطی و فرهنگی را به حداقل برساند. لذا در این مطالعه که به صورت مروری و با استفاده از منابع کتابخانه ای، سایت های اینترنتی و مقالات علمی صورت گرفته سعی گردیده به بررسی نقش گردشگری عشایری در فرایند توسعه پایدار پرداخته شود که نقش مهمی در اشتغال، کاهش بیکاری و افزایش درآمد برای کشور دارد.

Keywords:

اشتغال زایی , کوچ نشین , توریسم , توسعه , گردشگران