ارزیابی و مقایسه کارایی روشهای درونیابی برای تولید نقشه های هم بارش (مطالعه موردی : استان اصفهان)

تکنیک های پیشرفته درون یابی فضایی برای تولید نقشه های دقیق بارش اهمیت ویژهای در مطالعات اقلیم شناسی و مدلسازی آب و هواشناسی دارد. دقت این نقشه ها به روش درونیابی داده های بارندگی بستگی دارد. این پژوهش با هدف ارزیابی و مقایسه روشهای مختلف درونیابی برای تهیه نقشه های هم بارش استان اصفهان انجام گرفت . برای این منظور داده های بارندگی ۱۱ ایستگاه سینوپتیک در بازه زمانی میانگین بیست ساله (۲۰۰۰-۲۰۲۰ ) مورد بررسی قرار گرفتند. روش های ارزیابی متقاطع و معیارهای خطاگیری RMSE، MBE برای تعیین بهترین روش از میان روش های درونیابی گرادیان سه بعدی ، کریجینگ ، کوکریجینگ و فاصله معکوس وزن دار استفاده شد، نتایج نشان داده که روش گرادیان سه بعدی با میزان خطای ۲/۲۰ درصد بهترین عملکرد را در برآورد بارندگی دارد. روش وزنی عکس فاصله دارای خطای بالایی بوده و میزان خطای این روش به بیش از ۶۵ میلیمتر در سال می رسد. بررسی نقشه های هم بارش سالانه ترسیم شده با این روشهای درون یابی نیز بیانگر درک دقیق تر روش کریجینگ نسبت به روشهای وزنی عکس فاصله بوده است .این یافته ها می توانند برای فهم بهتر دینامیک های مکانی بارش برای مدیریت منابع آبی و برنامه ریزی های کشاورزی در منطقه کمک کنند و سیاست گذاری های آتی را در جهت بهبود بهره وری از منابع طبیعی هدایت نمایند.

Keywords:

گرادیان سه بعدی , کریجینگ , RMSE , IDW , .GIS