استفاده از فناوری های نوین (RS & GIS) در تعیین تناسب کیفی اراضی برای انجیر دیم در محدوده توسعه باغات دیم

کشاورزی یکی از مهم ترین فعالیت های استفاده از سیستم طبیعی است که این استفاده فقط در جایی که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد، باید انجام گیرد و این مهم با استفاده از ارزیابی های تناسب اراضی حاصل می شود. هدف از این مطالعه تعیین تناسب کیفی اراضی توسعه باغات دیم درشمال شرق استان خوزستان درمحدوده شهرستان ایذه و باغملک برای کشت انجیر دیم و هم چنین شناسایی وردهبندی خاک های این اراضی است . براساس سیستم رده بندی آمریکایی ، خاک های محدوده مورد مطالعه در دو رده انتی سول و اینسپتی سول ردهبندی گردیدند. ارزیابی تناسب کیفی اراضی توسعه باغات برای کشت انجیر دیم به روش محدودیت ساده انجام گردیدودر نهایت نقشه مربوطه در محیط GIS تهیه شد. براساس نتایج ارزیابی کیفی ، اراضی محدوده طرح از نظر تناسب کشت انجیر دیم در سه کلاس تناسب S۲ ، S۳جمعا به مساحت ۳۶/۲۰۹۴۹ هکتار (۱۳/۴۲ درصد از کل اراضی ) و یک کلاس نامناسب N و به وسعت ۳۹/۲۰۶۱۵ هکتار ( ۴۶/۴۱ درصد ازکل اراضی ) طبقه بندی شده و محدوده طرح را پوشش می دهند. از مطالعات ارزیابی کیفی مشخص شد که محدودکنندهترین خصوصیات برای کشت انجیر دیم شیب و خصوصیات آب و هوایی و آهک و عمق خاک است .

Keywords:

ارزیابی تناسب اراضی , انجیر دیم , روش محدودیت ساده.