نقش روان رنجورگرایی در تاثیر استرس بر توجه انتخابی بینایی

در پژوهش حاضر، هدف تعیین تاثیر استرس بر توجه انتخابی بینایی با در نظر گرفتن نقش عامل شخصیتی روان­رنجورگرایی (N) بود. به این منظور تعداد ۶۰ نفر دانشجوی پسر به صورت نمونه­گیری چندمرحله­ای و با رعایت متغیرهای کنترل غربالگری عصب­روانشناختی از دانشجویان دانشگاه­های شهر تهران انتخاب شدند (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل؛ هر گروه ۲۰ نفر). آزمودنی­های گروه­های آزمایشی که از نظر افراشتگی در عامل N با هم متفاوت بودند، پس از انجام تکالیف استرس­زای شناختی مورد آزمایش توجه انتخابی و متمرکز بینایی قرار گرفتند. توجه انتخابی و متمرکز بینایی آزمودنی­های گروه کنترل بدون انجام این تکالیف سنجیده شد. شاخص­های سنجش توجه بینایی تعداد خطاهای شمارش و خطاهای طبقه­بندی آزمودنی­ها بود. داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس یکراهه (ANOVA) مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان دادند که استرس به افزایش معنادار خطای شمارش و خطای طبقه­بندی منجر می­شود (۰۰۱/۰>p) و عامل روان­رنجورگرایی (N) نیز به افزایش بیشتر خطای شمارش و خطای طبقه­بندی (۰۰۰۱/۰>p) در آزمودنی­ها منجر می­شود. نتایج پژوهش حاصل نشان­دهنده­ی این است که استرس به کاهش توجه انتخابی و متمرکز بینایی به محرک­های خنثی در افراد منجر می­شود و عامل روان­رنجورگرایی (N) نیز این اثر منفی را تشدید می­کند.

نقش روان رنجورگرایی در تاثیر استرس بر توجه انتخابی بینایی Keywords:

توجه انتخابی بینایی , استرس , شخصیت , نظریه پنج عاملی (FFM) , روان رنجورگرایی (N)