نقش آمادگی برای یادگیری خود - رهبر و نگرش تفکر انتقادی در پیش بینی عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه تبریز

هدف از این تحقیق بررسی ارتباط آمادگی برای یادگیری خود-رهبر و نگرش تفکر انتقادی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه تبریز بود. جامعه­ی آماری این تحقیق تمام دانشجویان کارشناسی دانشگاه تبریز بوده که ۳۴۶ دانشجو در رشته­های مختلف تحصیلی با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چندمرحله­ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. برای اندازه­گیری متغیرها از مقیاس آمادگی برای یادگیری خود-رهبر (SDLR)، پرسشنامه نگرش تفکر انتقادی کالیفرنیا (CCTDI) و میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی دانشجویان استفاده گردید. داده­های به دست آمده با استفاده از نرم­افزار آماریSPSS  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد: بین مولفه­های آمادگی برای یادگیری خود-رهبر، نگرش تفکر انتقادی و عملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه­ی مثبت و معنی­دار وجود دارد. آزمون t مستقل نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر در نمره­ی کلی یادگیری خود-رهبر و نگرش تفکر انتقادی تفاوت معنی­دار وجود ندارد، همچنین تحلیل واریانس چندگانه (MANOVA) عدم تفاوت­های جنسیتی را در مولفه­های یادگیری خود- رهبر نشان داد. تحلیل رگرسیون چندگانه مشخص کرد که خودپنداره و نگرش تفکر انتقادی به طور مثبت عملکرد تحصیلی را پیش­بینی می­کنند.

Keywords:

آمادگی برای یادگیری خود-رهبر , نگرش تفکر انتقادی , عملکرد تحصیلی