بررسی میزان اثربخشی رویکرد تکلیف- فرآیند در درمان ناتوانی ویژه یادگیری ریاضی

هدف از این پژوهش، بررسی میزان اثربخشی رویکرد تکلیف- فرآیند در درمان ناتوانی ویژه ی یادگیری ریاضی است. این پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل است. نمونه ای ۴۵ نفره (۲۱پسر و ۲۴ دختر) به­صورت تصادفی ساده از میان دانش آموزان دارای ناتوانی ویژه یادگیری ریاضی پایه ی سوم ابتدایی شهر جوانرود، در سال تحصیلی۸۶-۸۵ انتخاب شدند. آزمودنی­ها بطور مساوی در سه گروه (آموزش با روش تکلیف- فرآیند، تمرین و تکرار و گروه کنترل) قرار گرفته و از نظر هوشبهر، تحصیلات والدین و طبقه اقتصادی- اجتماعی و آموزش رسمی در مدارس عادی، در ساعت­های غیر از دستکاری، همتا شدند. نتایج تحلیل واریانس یکراهه ی تفاضل نمرات پیش آزمون و پس آزمون در آزمون ریاضیات ایران (کی مت) نشان داد که تفاوت معناداری میان سه گروه در حیطه مفاهیم (۰۰۱/۰p<)، عملیات (۰۰۱/۰p<)، کاربرد(۰۵/۰p<) و نمره کل (۰۰۱/۰p<) ریاضی وجود دارد. این پژوهش نشان می دهد که روش آموزش تکلیف-فرآیند موجب بهبود عملکرد دانش­آموزان دارای ناتوانی ریاضی نسبت به گروه تمرین و تکرار و کنترل می شود. عملکرد گروه تحت آموزش تمرین و تکرار نیز در حیطه عملیات (۰۱/۰p<) و کل آزمون (۰۰۱/۰p<) ریاضیات ایران (کی مت) بهتر از گروه کنترل است.

Keywords:

مشکل ویژه ی یادگیری , رویکرد تکلیف-فرآیند , آزمون ریاضیات ایران (کی مت)