تنشگرهای تحصیلی و واکنش ها به تنشگرهای تحصیلی: آزمون اثر میانجیگر سبک-های مقابله

با هدف بررسی اثر میانجیگر سبک­های مقابله در رابطه بین تنشگرهای تحصیلی و واکنش­ها به تنشگرهای تحصیلی, ۴۱۹ دانشجو (۱۶۶ پسر و ۲۵۳ دختر) به پرسشنامه تنیدگی دوران دانشجویی (SLSI؛ گادزلا, ۱۹۹۱؛ نقل از گادزلا و بالوگلو, ۲۰۰۱) و پرسشنامه مقابله با موقعیت­های تنیدگی­زا (CISS؛ اندلر و پارکر, ۱۹۹۰) پاسخ دادند. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه­گیری شده در الگوی مفهومی, از مدل­یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که در هر دو الگو, تنشگرهای تحصیلی با واکنش­ها به تنشگرها رابطه مثبت و معنی­دار؛ با سبک مقابله مساله­مدار رابطه منفی و معنی­دار و با سبک مقابله هیجان­مدار رابطه مثبت و معنی­دار دارد. همچنین, نتایج نشان داد که رابطه بین تنشگرهای تحصیلی و واکنش­ها به تنشگرها از طریق سبک­های مقابله مساله­مدار و هیجان­مدار میانجی گری شد. در هر دو الگو، تمام وزن­های رگرسیونی از نظر آماری معنادار بوده و متغیرهای پیش­بینی­کننده الگو، ۷۵/۰ از واریانس واکنش­ها به تنشگرهای تحصیلی را تبیین کردند. نتایج پژوهش حاضر, بر ضرورت بازشناسی نقش میانجیگر سبک­های مقابله در بررسی رابطه بین تنشگرهای تحصیلی با تنیدگی (مساله­مدار و هیجان­مدار) و واکنش ها نسبت به تنشگرهای تحصیلی تاکید می کند. تلویحات برای روان شناسان تربیتی بحث می­شود.

Keywords:

تنشگرهای تحصیلی , واکنش ها به تنشگرها , سبک های مقابله , میانجی گر , مدل یابی معادلات ساختاری