تبیین ماهیت نگرش دستورزبانی به طراحی معماری از منظر خلاقیت و نوآوری

سه دیدگاه اصلی وجود دارد که به طراحی معماری به عنوان یک فرآیند حل مسئله نگاه می کند و می تواند از نظر منطقی مورد بحث قرار گیرد، به عبارتی این سه نگرش در تلاش اند، طراحی معماری را در چهارچوبی از قوانین و قواعد یا به عنوان بیانیه ای در سیستم پیچیده زبان چند بعدی مورد بررسی قرار دهند. نگرش دستورزبانی بر این باور است که میان طراحی معماری و زبان طبیعی شباهت های زیادی وجود دارد، همانطور که عناصر طراحی مانند ستون ها، تیرها، قوس ها و غیره، واژگان طراحی در یک زبان می باشند و قوانین ترکیب و پیکربندی این عناصر، شبیه قوانین دستورزبان، چگونگی ترکیب و همنشینی کلمات در کنار هم را مشخص می کنند. آیا ماهیت خروجی های چنین نگرشی خلاقانه است یا نوآورانه؟ چه تفاوت هایی میان روش فرآیند طراحی معمول و فرآیند دستورزبانی وجود دارد؟ این پژوهش درصدد آن است که به کمک مطالعات کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی، به تببین ماهیت خروجی در نگرش دستورزبانی بپردازد. از این طریق مخاطب می تواند آگاهانه و با علم به نقاط قوت و ضعف این نگرش، در بهبود خروجی های تولید شده توسط نگرش دستورزبانی بکوشد. در ابتدای این پژوهش، تعاریف و طبقه بندی مناسبی از طراحی و ماهیت آن بیان شده، سپس ضمن معرفی نگرش دستورزبانی به عنوان گونه ای از نگرش های قانون محور طراحی معماری، به کاوش و جست و جو در فضای طراحی ذهن انسان و یک سیستم دستورزبانی خواهیم پرداخت. در انتها دیدگاه و ماهیت خروجی های نگرش دستورزبانی به طراحی معماری بیان خواهد شد.

Keywords:

فرآیند طراحی معماری , نوآوری , خلاقیت , نگرش دستورزبانی .