مروری بر توسعه و خصوصیات یک سیستم بایژل خوراکی لیستین سویا-اسید استئاریک و کنسانتره پروتئین آب پنیر برای حفاظت از پروبیوتیک ها در شرایط هضم

بایژل ها سیستم دو فازی نیمه جامدی هستند که از یک فاز آلی بنام ارگانوژل (اگر خوراکی باشد اولئوژل)و فاز آبی که هیدروژل نام دارد، تشکیل شده اند. موفقیت فناوری جدید بایژل ها در زمینه داروسازی نشان میدهد که میتوانند ترکیبات حساس در مواد غذایی مانند پروبیوتیک ها و بیواکتیوها را تحویل دهند .دو هدف گسترده این بررسی، توسعه و توصیف ساختار بایژل خوراکی و ارزیابی توانایی بایژل برای محافظت از پروبیوتیک ها در دستگاه گوارش می باشد. بایژل های توسعه یافته از امولسیون اولئوژل حاوی روغن سویا،لسیتین سویا،لسید استئاریک و آب و هیدروژل حاوی پروتئین آب پنیر با کنسانتره ۸۰ و آب استفاده شد .بررسی ها نشان میدهد که بایژل۷:۳ با ۱۰درصد وزنی آب و ۱۵درصد وزنی پروتئین به ترتیب درامولسیون اولئوژل و هیدروژل باعث بهبود خواص مکانیکی بایژل شد.همچنین بایژل ها میتواننداز باکتری های پروبیوتیک(دو جنس رایج: لاکتوباسیلوس و بیفیدو باکتریوم) در سیستم هضم محافظت کنند و بقای آنهادر پایان هضم مشاهده شد و اثر فسفولیپد ها در زنده مانی پروبیوتیک ها در طول هضم معنادار نبود که به تجزیه آنها توسط آنزیم های گوارشی نسبت داده شده است.

Keywords:

بایژل , امولسیون اولئوژل , هیدروژل , زنده مانی پروبیوتیک , هضم آزمایشگاهی