پایداری تولید انگور با استفاده از نهال های پیوندی با پایه های مقاوم به سرطان طوقه و خشکی

تاکستان های کشور با استفاده از نها ل های خود ریشه گسترش پیدا کرده و استفاده از نهال های پیوندی بر روی پایه های متحمل در برابر تنش های زیستی و غیرزیستی مرسوم نبوده است. با تغییر عوامل اقلیمی، بروز تنش های محیطی مانند خشکی، سرما و شیوع آفات و بیماری های فعال در منطقه طوقه و ریشه تاک، استفاده از پایه های متحمل به شرایط نامساعد محیطی به منظور پایداری تولید انگور، امری ضروری است. بیماری سرطان طوقه و همچنین تنش خشکی دوعامل زیست محیطی موثر در کاهش تولید انگور در سال های اخیر بوده است. بر این اساس تحقیقات به نژادی تولید پایه های مقاوم به سرطان طوقه و خشکی برنامه ریزی گردید که حاصل آن معرفی دو پایه تاک اسپوتا و ناظمیه مقاوم به سرطان طوقه و پایه در دست معرفی Ch۱ مقاوم به خشکی و متحمل به آهک خاک است که سازگاری پایه و پیوندک ارقام تجاری روی پایه های فوق انجام گردیده است. به منظور استفاده از پایه های تاک در پیوند با ارقام تجاری انگور از دو روش پیوند رومیزی و پیوند بر روی نهال پایه ریشه دار امکان پذیر است. کاربرد دو پایه تاک هیبرید مقاوم به سرطان طوقه ناظمیه و اسپوتا علاوه بر جلوگیری از زوال تاکستان ها باعث دستیابی به پتانسیل عملکرد متوسط ۴۰ تن در هکتار می گردد. کاربرد پایه تاک مقاوم به خشکی و متحمل به آهک با کد Ch۱ باعث کاهش حداقل ۳۰ درصدی مصرف آب در تاکستان ها می گردد.

Keywords:

پایه تاک , تولید پایدار , سرطان طوقه , تنش خشکی , انگور