تنظیم خانواده یا تحدید نسل

Publish Year: 1381
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 36

This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MATIN-4-15_004

تاریخ نمایه سازی: 19 اسفند 1402

Abstract:

چکیده: مقاله حاضر درصدد تحقیق مسائل مستحدثه در زمینه تحدید نسل است و مساله را صرفا از ناحیه احکام اولیه و بدون پرداختن به ضرورتها و مصلحتهای عارضی و ثانوی و تغییر شرایط زمان و مکان بررسی می نماید. در این راستا، مولف ابتدا به تبیین چهار نظریه مطرح پیرامون جمعیت می پردازد که عبارتند از: ۱ نظریه طرفداران افزایش جمعیت؛ ۲ نظریه مخالفین افزایش جمعیت؛ ۳ نظریه طرفداران جمعیت ثابت؛ ۴ نظریه طرفداران جمعیت متناسب. سپس انطباق نظر اسلام با یکی از نظرات مطروحه پیرامون جمعیت را مورد بررسی قرار می دهد. در ادامه نگارنده سعی در یافتن پاسخ به دو پرسش عمده در این زمینه دارد. اول اینکه در صورت عدم وجوب توالد، کدام راههای جلوگیری از این امر، مباح می باشند و دیگر اینکه ترویج و اجبار عدم توالد توسط حکومت چه حکمی دارد؟ در پایان فرآیند تلقیح ، نحوه تشکیل نطفه و پیدایش جنین؛ طرق مختلف جلوگیری از تکثیر نسل بیان می شود و ضمن بیان احکام موجود در هر زمینه، حکم فقهی (اولیه) استفاده از این طرق بررسی شده است. خلاصه ماشینی: "اساسا وظیفه حکومت اسلامی اجرا و تبلیغ احکام اولیه است و مادام که ضرورتها یا مصالح اجتماعی موجب پدید آمدن احکام ثانوی و حکومتی نشده است، حاکمان جامعه اسلامی باید مجری دستورات اولیه شرع انور و مبلغ و مروج آنها باشند به گونه ای که نهادهای نظام اسلامی باید بر اساس احکام اسلام پی ریزی شده و اوامر و نواهی شرع در جامعه اسلامی مطاع شمرده شود و این قانون نه تنها درباره احکام الزامی، که درباره احکام غیر الزامی نیز ساری و جاری است و هر چند می توان در محدوده مستحباتی که با احادیث «من بلغ» تصحیح می شود، ان قلت و قلتهایی را مطرح کرد ولی درباره مستحبات صحیح السند و الدلاله می توان ادعا کرد که حکومت اگرچه وظیفه اجرای آن را در همه اقشار ندارد، سیاستهای تبلیغی آن باید به گونه ای طراحی شود که مندوبات و مکروهات شریعت به صورت فراگیر و خود خواسته در حدود جامعه اسلامی مورد توجه قرار گیرد. ذکر این نکته لازم است که آزاد شدن تخمک از تخمدانها معمولا در فاصله ۱۲ الی ۱۷ روز بعد از پایان دوره قاعدگی است و در نتیجه اگر منی قبل از تاریخ و یا بعد از آن در محدوده رحم قرار گیرد احتمال لقاح و تشکیل نطفه کم می باشد [مامایی و بیماریهای زنان: ۲۲۳]، ولی اگر در این محدوده زمانی منی (اسپرم) در دهانه رحم ریخته شود، به واسطه حرکتی که از دنباله های آن ایجاد می شود و همچنین به واسطه خاصیت سلولهایی که در جداره های رحم و لوله های رحمی واقع شده است و اسپرمها را به سمت بالا حرکت می دهد، اسپرمها فضای مرکزی رحم را طی کرده و به سمت لوله هایی که به تخمدانها منتهی می شود، سوق داده می شوند ودر همین لوله هاست که معمولا تلقیح صورت می گیرد."

Authors

سید حسن خمینی

تولیت موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام و رئیس هیات امنای پژوهشکده امام خمینی (س) و انقلاب اسلامی