مطالعه جامعه شناختی چالش مدیریت آب های سطحی و تاثیر آن بر زندگی روزمره شهروندان اهوازی (مطالعه موردی: حادثه سیلاب شهری و بالازدگی فاضلاب در شهرهای اهواز و کارون سال ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰)

استان خوزستان به طور مداوم در معرض بلایا و حوادث طبیعی همچون سیلاب و آبگرفتگی بوده است با وجود اینکه خشکسالی و ریزگردها را نیز در این سال ها کم به خود ندیده است. پس از سیلاب گسترده فروردین ۹۸ در استان خوزستان، آخرین مورد از حوادث پیش آمده مرتبط، آب گرفتگی و وقوع سیلاب های درون شهری در دی ماه ۱۳۹۹ در شهرهای ماهشهر، اهواز، سربندر، شهر جراحی و برخی دیگر از شهرهای خوزستان بود که همچون موارد پیشین خساراتی را به برخی شهروندان و زیرساخت ها تحمیل کرد. در دهه اخیر تکرار تجربه سیلاب و روان آب برای مردم و مسئولین استان در برخی مناطق شهری تلخ و آزاردهنده شده است. زیرآب رفتن وسایل درون خانه ها و دشواری رفت و آمد مردم به هنگام شکل گیری چاله های پرآب و دریاچه های کوچک و بزرگ در معابر و کوچه ها، و قطع آب و برق بخشی از این تجربه تکراری شده است. فراتر از یک پدیده اقلیمی، این رویداد با خود تبعات اجتماعی گسترده به همراه آورد. بر این اساس در این مقاله به شناسایی و تحلیل ابعاد و پیامدهای اجتماعی این حادثه پرداخته شده است. در این راستا با بررسی ادبیات تحلیل حوادث، چارچوب ارزیابی حوادث لیندل به عنوان چارچوب مفهومی پایه انتخاب شد. یافته های تحقیق نشان داد زمینه های اجتماعی استان خوزستان شامل شعاری بودن برنامه های مدیریت شهری از منظر شهروندان، شکنندگی اقلیمی استان و حساسیت عمومی به عملکرد دولت در حوزه مدیریت منابع آب در استان است. که مهم ترین پیامدهای آن عبارتند از: شکل گیری فضای هیجانی پیرامون مسائل حوزه آب استان، نارضایتی از عمکرد مدیریت منابع آب استان، خسارت به زیرساخت ها و منازل، محتاج باران، نگران سیلاب.

Keywords:

حوادث اقلیمی , شکاف ادارکی , ارزیابی و تحلیل اجتماعی , سیلاب شهری و بالازدگی فاضلاب , خوزستان