تحلیل و ارزیابی پارامترهای کیفیت محیطی بافت های فرسوده موثر بر ارتقاء تعاملات اجتماعی شهری( نمونه موردی: منطقه ۸ شیراز)

فضاهای شهری به عنوان مکانی برای برقراری تعاملات اجتماعی شهروندان و تجلی گاه حیات مدنی شهر و محل وقوع رویدادها و فعالیت های اجتماعی شهروندان در زندگی و حیات شهری محسوب می شوند. در اکثر نقاط شهری کشور، مردم فضاهای شهری را به عنوان مسیری برای گذر در نظر می گیرند ، به جای اینکه فضاها آن ها را به مکث و مراودت اجتماعی تشویق نماید. اهمیت بیش از اندازه به سرعت، تکنولوژی و زمان، مقیاس ها را دگرگون نموده و باعث نادیده گرفتن نیازهای عابران پیاده و کمبود کیفیت در محیط های شهری شده است که نتیجه آن باعث تضعیف تعاملات اجتماعی گردیده است. افزایش کیفیت محیط های شهری و تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری یکی از چالش های حرفه طراحی شهری می باشد. در پژوهش حاضر به تحلیل و ارزیابی پارامترهای کیفیت محیطی بافت های فرسوده شهری موثر بر ارتقاء تعاملات اجتماعی در منطقه ۸ شیراز با استفاده از مولفه های (هویت و حس تعلق ، راحتی و آسایش ، سرزندگی و پویایی، ایمنی و امنیت ، دسترسی) پرداخته گردیده است. بعد از استخراج پارامترهای مذکور با استفاده از پرسشنامه با نمونه آماری ۳۸۳ نفر که به صورت تصادفی تکیل شده است و با انجام تحلیل های استنباطی و توصیفی آماری مطالعه حاضر از نرم افزار spss نسخه ۲۸ بهره گرفته شده است. که شامل آزمون همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ می باشند. نتایج این پژوهش نشان داد که معیار پویایی و سرزندگی با ضریب همبستگی (۳۶۴/۰) دارای بیشترین تاثیر در بین دیگر معیارها می باشد.

Keywords:

بافت فرسوده , کیفیت محیطی , تعاملات اجتماعی , شیراز , منطقه ۸ شیراز.