سنجش مولفه های موثر بر افزایش کیفیت محیط شهری در پیاده راه های شهری ( نمونه موردی: منطقه ۹ شیراز)

به همراه افزایش دادن کیفیت محیطی فضاهای شهری، شاهد امکان و فرصت بروز خلاقیت های شهری می باشی. به دلیل غلبه ماشین در شهرها و کمرنگ شدن حضور عابر پیاده اهمیت پیاده مداری در کشورهای در حال توسعه پیوسته در حال افزایش می باشد. هدف پژوهش حاضر " تبیین تاثیر معیارهای افزایش کیفیت محیط شهری (۱- کارکردی ( عملکردی) ، ۲- ادراکی ، ۳- کالبدی ) و زیر معیار های هر یک از این مولفه ها در پیاده راه ها بر مبنای رضایتمندی شهروندان در محدوده منطقه ۹ شیراز " می باشد. شهر شیراز در سال های اخیر در مسیر بازآفرینی فرهنگی گام برداشته است و بخش مرکزی آن به پیاده راه تبدیل شده است به دنبال استفاده هرچه بیشتر از پتانسیل های فرهنگی موجود در راستای ارتقا و بهبود کیفیت فضاهای شهری خود است. به منظور انجام این پژوهش ابتدا با استفاده از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی متغیرهای ، کارکردی ( عملکردی) ، ادراکی ، کالبدی تاثیرگذار بر ارتقا کیفیت پیاده راه استخراج گردید. متغیرهای فوق از طریق شاخص های تعیین شده ارزیابی شدند و از پرسشنامه برای سنجش متغیرهای ، کارکردی ( عملکردی) ، ادراکی ، کالبدی استفاده گردید پرسشنامه تنظیم شده از نظر پایایی و روایی با روش آلفای کرونباخ مورد ارزیابی قرار گرفته و از طریق تست اولیه ناهماهنگی های درونی مورد بازبینی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۸ فرضیه های پژوهش مورد آزمون قرار گرفت. بر طبق نتایج حاصله، بیشترین تایید ناشی از معیار کالبدی می باشد و نتیجه حاصله بیانگر ضریب تعیین ۸۸۷/۰ می باشد. از بین زیر معیار های مورد سنجش اقتصادی – خدماتی از زیر گروه کارکردی با بتای ۹۸/، ۰ نظم از زیر گروه ادارکی با بتای ۷۸/ ، تسهیلات و تاسیسات شهری از زیر گروه کالبدی با بتای ۸۹/ ، دارای بیشترین تایید در گروه خود بودند. نتایج حاصله بیانگر اثبات هر دو فرضیه در نظر گرفته شده در پزوهش حاضر می باشد.

Keywords:

کیفیت محیطی , پیاده راه , شهر شیراز , منطقه ۹ شیراز.