مقایسه میزان خودکارآمدی مدرسان و دانشجویان مراکز تربیت معلم در به کارگیری فناوری اینترنت و عوامل موثر برآن

این پژوهش ابتدا به بررسی میزان خودکارآمدی دانشجویان و مدرسان مراکز تربیت معلم شهر اصفهان در استفاده از اینترنت و سپس به مقایسه آنها و عوامل موثر بر آن می پردازد. روش پژوهش توصیفی -پیمایشی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان و مدرسان مراکز تربیت معلم شهر اصفهان بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته و جهت سنجش روایی ابزار، از روایی محتوایی استفاده شد. همچنین ضریب پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ ۹۴/۰ محاسبه گردید. نتایج نشان داد که بین نظرات مدرسان و دانشجویان در خصوص میزان خودکارآمدی آنان در بهره گیری از اینترنت در حیطه های خدماتی، آموزشی، ارتباطی و پژوهشی تفاوت معناداری وجود دارد. میزان خودکارآمدی مدرسان در زمینه های آموزشی، ارتباطی و پژوهشی بیشتر از دانشجویان است. همچنین بین نظرات دو گروه در مورد عوامل موثر در افزایش خودکارآمدی در بکارگیری اینترنت همخوانی وجود دارد که در این میان دسترسی به اینترنت درمنزل از دیدگاه دانشجویان و برگزاری دوره هایی برای تقویت زبان انگلیسی از دیدگاه مدرسان، مهم تر از سایر عوامل تشخیص داده شد.