تحلیل اثرگذاری نقدینگی و نرخ ارز بر تورم در حوزه زمان – فرکانس

تخلیه آثار ناترازی بودجه دولت و نظام بانکی در نقدینگی از یک سو و مقوله گذار نرخ ارز از سویی دیگر، ترجیع بند مطالعات مربوط به تورم در اقتصاد ایران هستند. با وجود این، پویایی ها و شدت و ضعف آثار متغیرهای مذکور محل مناقشه است. به طوری که به علت لکنت روش های سنتی اقتصادسنجی در بیان ابعاد رابطه ی میان متغیرهای مذکور فاصله زیادی برای رسیدن به اجماع نظر در پیش است. از این رو، تحقیق حاضر می کوشد با به کارگیری تبدیل موجک پیوسته و گام برداشتن در این مسیر بینش جدیدی در حوزه ی بلافصل سیاست پولی ایجاد کند. برای این منظور، از داده های فصلی مربوط به دوره ی زمانی ۱۴۰۱:۰۲–۱۳۶۹:۰۲ و ابزار همدوسی چندگانه، همدوسی جزئی، اختلاف فاز جزئی و بهره موجک جزئی استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که رشد نرخ ارز اثرگذاری باثباتی بر تورم دارد. رابطه ی میان رشد نقدینگی و تورم از نظر جریان، جهت و شدت علیت ناپایدار می باشد. به طوری که رشد نقدینگی در سال های میانی دهه های ۱۳۷۰، ۱۳۸۰ و ۱۳۹۰ از تورم پیروی کرده است. مادامی که هر دو متغیر بر تورم اثرگذاری معنی دار داشته اند، شدت اثر رشد نقدینگی نسبتا بیش تر گزارش می شود. برای کاستن از آثار تورمی نرخ ارز و قابل پیش بینی شدن آن، پیشنهاد می شود به جای تمرکز بر ثابت نگه داشتن نرخ ارز، ثبات رشد آن مورد توجه قرار گیرد. بر سیاست گذار فرض است قطع ارتباط میان رشد نقدینگی و تورم را پدیده ای دائمی تلقی نکند و کنترل کل های پولی را در کانون توجه خود قرار دهد .

Keywords:

اقتصاد پولی , اقتصاد بین الملل , سیاست پولی , تبدیل موجک پیوسته