تاثیر درمان مبتنی بر نظریه انتخاب (واقعیت درمانی) بر خودکارآمدی افراد مبتلا به پرفشاری خون

خلاصه هدف. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان مبتنی بر نظریه انتخاب بر خودکارآمدی افراد مبتلا به پرفشاری خون انجام شد. زمینه. فشار خون بالا به علت عوارض و مرگ ناشی از آن یک مشکل عمده سلامتی محسوب می­شود که خودکارآمدی فرد را تحت تاثیر قرار می­دهد. علاوه بر درمان دارویی، درمان­ های روان­شناختی می­توانند پیش­ نیاز مهم و اساسی برای تغییر رفتار و ارتقای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون محسوب شوند. روش کار. پژوهش حاضر از نوع نیمه ­­تجربی با طرح پیش ­آزمون- پس ­آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به پرفشاری خون تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهرستان میبد در پاییز و زمستان سال ۱۳۹۷ بودند که بر اساس نمونه­ گیری در دسترس، تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به­ صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند و به پرسشنامه خودکارآمدی بیماران مبتلا به پرفشاری خون (DMSES) پاسخ دادند. برنامه درمان مبتنی بر نظریه انتخاب در ۸ جلسه انجام شد. داده­ های به دست آمده با توجه به فرضیه تحقیق با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ­ها. نتایج حاصل از اجرای تحلیل کوواریانس دو گروه نشان داد که پس از کنترل اثر پیش ­آزمون، تفاوت معناداری بین نمرات پس­ آزمون دو گروه در متغیر خودکارآمدی وجود دارد؛ و پس از درمان مبتنی بر نظریه انتخاب، نمرات ابعاد رژیم غذایی، فعالیت بدنی، مصرف دارو و کنترل فشار خون گروه آزمون نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری دارد. نتیجه ­گیری. نتایج این مطالعه نشان داد که درمان مبتنی بر نظریه انتخاب می­تواند روش مناسبی برای افزایش خودکارآمدی در افراد مبتلا به فشار خون باشد. پیشنهاد می­شود با اجرای درمان مبتنی بر نظریه انتخاب برای افراد مبتلا به پرفشاری خون، گامی موثر برای ارتقای خودکارآمدی این بیماران برداشته شود.

Keywords:

Hypertension , Choice theory , Reality therapy , Self-efficacy , پرفشاری خون , نظریه انتخاب , خودکارآمدی