آمودهای معماری ایرانی با تاکید بر هنر آجرکاری و کاشیکاری

تزئین در اغلب بناهای شاخص دوران تمدن اسلامی نقشی پررنگ با پشتوانه های فلسفی مختص به خود را داشته است که در هنر ایرانی به مفهوم هماهنگی کلی در یک مجموعه، زیبایی و آراستگی داده و به نتیجه کلی کار دلالت دارد. تزیین یکی از ویژگیهای معروف هنر اسلامی آن است که تعداد قابل توجهی از اجزایی که در اصل مورد استفاده ی ساختمانی داشته اند را تغییر شکل داده و به وسایلصرفا تزیینی مبدل کرده است. امروزه میتوان از رشته های تزیینی وابسته به معماری، آجرکاری، آهکبری، ساروجبری، گچبری، آیینه کاری، مقرنس کاری، لایه چینی، یزدی بندی، رسمی بندی، کاربندی و نقاشی دیواری و کتیبه، را ذکر کرد. در ادامه توضیحاتی در مورد این تزیینات ایرانی در معماری داده می شود.از دیرباز هنر در میان مردم ایران زمین ازجایگاه ومنزلت خاصی برخورداربوده است. تلاش برای دستیابی به زیبایی کمال و خلق آثار بی بدیع در کلیه کارهای این مردم قابل رویت بوده است . ازجمله هنرهای بکارگیری شده در دوران مختلف تاریخی بهره گیری از هنر تزیینات در بناهای معماری است . بدون شک این دستاورد نتیجه تلفیق ذوق و هنرطراحان و معمارانی است که نقش درنقش درپی آفرینش آثار شگرف درعصرخود بوده اند. تزیینات در آثار معماری از دو جهت سیر پیدایش ، تحول و پیشرفت نقوش در تزیینات معماری حایز اهمیت است. با عنایت به اینکه تزیینات و آرایه های آجر و کاشیکاری تزیینی، بخش جدایی ناپذیر از بناها و معماری هر فرهنگ و سرزمینی دارند، دراین مقاله سعی شده است تا تمرکز بیشتری پیرامون معرفی و ارایه ی این میراثهای ماندگار داشته باشد. لذا مقاله ذیل به شیوه پژوهشی کاربردی و با ماهیتی تفسیری تاریخی تنظیم وتالیف گردیده است.

Keywords:

تزیینات , معماری ایرانی , میراث ماندگار , آجرکاری , کاشیکاری ,