بررسی تاثیر برنامه ریزی شهری فضاهای رها شده برکاهش جرم، بزهکاری و افزایش امنیت اجتماعی شهروندان( مطالعه موردی شهر زنجان)

هدف این پژوهش برنامه ریزی شهری فضاهای رها شده شهر زنجان در راستای کاهش جرم، بزهکاری و افزایش حس امنیت اجتماعی شهروندان میباشد. ابزارهای مورد استفاده در این پزوهش مطالعات کتابخانه ای، مشاهده مستقیم، اسناد و پرسشنامه می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار spss استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون فرضیه اول نشان داد، پنج عامل: بازنگری و تغییرات در قوانین، ایجاد ثبات در بازار ساخت و ساز و محوطه سازی، بهبود عملکرد مدیریت شهری، ارائه مشوقها، ایجاد زیر ساختهای مناسب و الگوبرداری از تجارب کشورهای موفق توانسته اند با ۶۸/۲۰ درصد تاثیر برنامهریزی شده فضاهای رها شده را بر افزایش حس امنیت در بین شهروندان شهر زنجان تبیین نمایند. در نتیجه میتوان بیان نمود، برنامه ریزی شهری فضاهای رها شده میتواند افزایش حس امنیت اجتماعی شهروندان دهد. همچنین نتایج حاصل از فرضیه دوم نشان داد که پنج عامل: نظارت بر فضا و ایجاد فضای قابل دید، امنسازی محیط، مدیریت زباله ها، استفاده از ابزار پاداش و جرایم، برخورد با معتادان، توانستهاند با ۶۵/۸۶ درصد تاثیر برنامه ریزی شده فضاهای رها شده در کاهش ارتکاب به جرم و بزهکاری در بین شهروندان شهر زنجان را تبیین نمایند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت، تاثیر برنامه ریزی صحیح فضاهای رها شدهی شهری میتواند در کاهش وقوع جرایم و بزهکاری تاثیرگذار باشد و حس امنیت اجتماعی در بین شهروندان را افزایش دهد.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , فضاهای رها شده , جرم , بزهکاری , امنیت اجتماعی.