بررسی اثر خودبینی رهبران بر انسداد سازمانی با تبیین نقش میانجی تکانه سازمانی و سکون سازمانی (مطالعه موردی؛ سازمانی های دولتی شهر اردبیل)

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر خودبینی رهبران بر انسداد سازمانی با تبیین نقش میانجی تکانه سازمانی و سکون سازمانی در سازمان های دولتی شهر اردبیل می باشد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی، به لحاظ روش همبستگی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه سازمان های دولتی شهر اردبیل می باشد که تعداد ۲۲۷ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه می باشد. روایی پرسشنامه با روش روایی صوری و سازه بررسی و تایید شده است. پایایی آن نیز بر اساس آلفای کرونباخ به میزان ۸۴/۰ به اثبات رسیده است. برای تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از نرم افزار Smart PLS و تحلیل مسیر معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان داد که خودبینی رهبری بر سکون سازمانی با ضریب مسیر ۷۷/۰، خودبینی رهبری بر تکانه سازمانی با ضریب مسیر ۴۲/۰، خودبینی رهبری بر انسداد سازمانی با ضریب مسیر ۳۲/۰، سکون سازمانی بر انسداد سازمانی با ضریب مسیر ۳۷/۰ و تکانه سازمانی بر انسداد سازمانی با ضریب مسیر ۲۶/۰ تاثیر مثبت و معنادار دارند. بر این اساس خودبینی رهبری بر سکون سازمانی با ضریب مسیر ۷۷/۰، بیشترین اثرگذاری و تکانه سازمانی بر انسداد سازمانی با ضریب مسیر ۲۶/۰ کمترین تاثیر را داشته است.

Keywords:

خودبینی رهبران , انسداد سازمانی , تکانه سازمانی , سکون سازمانی