اثربخشی کاربست عملی و فعال دست سازه ها در یادگیری مبحث اشکال هندسی (بررسی نظریه سازنده گرایی در موقعیت آموزشی)

یکی از عوامل موثر بر عدم یادگیری درست اشکال هندسی، وضعیت رشد شناختی دانش آموزان در سنین ۷ تا ۱۱ سال است؛ از آنجا که در اکثر مواقع، سطح رشد شناختی تعدادی از دانش آموزان متناسب با محتوای تعیین شده در کتاب درسی نیست؛ بنابراین نیازمند مداخلاتی فعال از جنس مواد عینی و ملموس بیشتر تحت عنوان دست سازه ها جهت حل مشکل یادگیری مبحث اشکال هندسی در این نوع دانش آموزان هستیم. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی کاربست عملی و فعال دست سازه ها در یادگیری مبحث اشکال هندسی در دانش آموزان پایه دوم دوره ابتدایی بود. روش پژوهش کمی و از نوع اقدام پژوهی یود. در اقدام پژوهی حاضر از طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک نمونه جهت بررسی اثربخشی اقدام (شش جلسه ساخت و به کارگیری دست سازه ها)، استفاده شد. لذا وضعیت یادگیری دانش آموزان قبل از مداخله و بعد از مداخله در مبحث اشکال هندسی در چهار مقوله (شناخت انواع اشکال هندسی، ضلع، گوشه و تقارن در آن ها) مورد مقایسه قرار می گیرد تا مشخص گردد آیا اقدام انجام شده (کاربست دست سازه ها) تاثیر معناداری در یادگیری دانش آموزان دارد یا خیر؟ ابزار گردآوری داده ها، فعالیت کلاسی دانش آموزان، آزمون یادگیری اشکال هندسی و مصاحبه های دانش آموزان بود. جهت تحلیل داده ها از جداول توزیع فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، نمودارها و آزمون تی دو نمونه همبسته با نرم افزار آماری SPSS v. ۲۵ استفاده شد. نتایج نشان داد که با توجه به افزایش معنادار میانگین یادگیری دانش آموزان از ۳۳/۵ قبل اقدام به ۶۶/۱۵ بعد از اقدام در سطح آلفای ۰۵/۰ می توان گفت: کاربست عملی و فعال دست سازه ها در فرآیند آموزش، مشکل یادگیری مبحث اشکال هندسی در دانش آموزان را کاهش داده و سبب بهبود یادگیری آنان شده است.

Keywords:

مشکلات یادگیری ریاضی , مداخله آموزشی , دست سازه ها , سازنده گرایی فعال