نقش دولت در سازمان فضایی شهر (مطالعه موردی منطقه۲۲ تهران)

نظریه های دولت در ایران از زوایای مختلف به تسلط دولت بر منابع و ساختار سلطه گر آن اشاره دارد این امر به دخالت و یا نقش بسیار موثر دولت در همه جنبه های جامعه، اقتصاد، سیاست و فرهنگ ایفا منتهی گردیده است.در این رهگذر تهران به عنوان مرکز سیاسی و پایتختی با فوق تمرکزجمعیتی و اقتصادی همواره جایگاه ویژه ای در همه شئون کشور داشته است. سازمان فضایی تهران مانند همه شهرها تابعی از روابط متعامل سه گروه از بازیگران اصلی یعنی دولت، برنامه ریزان و مردم است. این مقاله با هدف تجزیه و تحلیل سرشت دولت در ایران، مروری بر ساخت برنامه ریزی منطقه مورد مطالعه و نگرش شهروندان ساکن به چرایی عدم توازن فضایی در این منطقه و به نوعی نظریه ای در توضیح عدم انتظام سازمان فضایی پایتخت پرداخته است. در بحث ماهیت دولت با توجه به نظریه نئوپاتریمونال به بحث از چرایی و چگونگی مداخله دولت در سازمان فضایی کلانشهر با تاکید بر وضعیت منطقه ۲۲ تهران پرداخته شده. چنانکه اشاره شد به منظور دست یابی به اهداف پژوهش و پاسخ به مسائل تحقیق، علاوه بر بررسی ابعاد نظری رویکردهای نئوپاتریمونال، با استفاده از اطلاعات و داده های مربوط به مناسبات میان قدرت، دولت و شهروندان با الهام از مدل نظری فوق، تلاش شده تا با تبیین وضعیت یکی از مناطق تهران چگونگی عدم انتظام فضایی و یا برهم خوردن نظم هایی متعارف در مدل های برنامه ریزی مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس نظریه نئوپاتریمونیالیسم نحوه توزیع رانت زمین و وضعیت مداخلات دولت در اعطای زمین های با ارزش افزوده بالا به افراد ویا گروه های خاص ازمهمترین عوامل ایجاد نابسامانی ها و یا تداوم بدسازمان یافتگی های فضایی در این منطقه محسوب می شود

نقش دولت در سازمان فضایی شهر (مطالعه موردی منطقه۲۲ تهران) Keywords:

ساختار فضایی تهران , نئوپاتریمونال (سلطانیسم) , مشارکت شهروندان , قدرت دولتی , مدیریت شهری