اثربخشی روان درمانی وجودی به شیوه گروهی بر بهزیستی روان شناختی و تحمل آشفتگی معلولین جسمی حرکتی

مقدمه: معلولین یکی از اقشار جامعه اند که به لحاظ موقعیتشان بیشترین نیاز را به حمایت دارند. کنار آمدن با این شرایط برای اکثر آنان دشوار می باشد. زیرا معلولیت سلامت و بهزیستی روان شناختی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. این پژوهش نیز با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی وجودی به شیوه گروهی بر بهزیستی روان شناختی و تحمل آشفتگی معلول جسمی حرکتی انجام شده است. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون وپس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه ی آماری این پژوهش تمامی معلولین جسمی حرکتی منطقه دو شهر تهران در سال ۱۳۹۵ بود. به منظور انجام این پژوهش، شصت نفر از معلولین جسمی حرکتی مرکز توانبخشی معلولین جسمی رعد که مایل به همکاری بودند، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل(سی نفر، هرگروه) جایگزین شدند. گروه آزمایش هشت جلسه نود دقیقه ای تحت درمان وجودی به شیوه گروهی قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پرسشنامه های بهزیستی روان شناختی ریف و تحمل آشفتگی سیمون و گاهر در مراحل پیش آزمون و پس آزمون توسط هر دوگروه تکمیل گردید. داده های حاصل با روش تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار SPSS۲۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیر بهزیستی روان شناختی در پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که بین دو گروه در تحمل آشفتگی تفاوت معناداری وجود دارد.(P<۰/۰۱) بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل پیشنهاد می شود از این درمان جهت بهبود بهزیستی روان شناختی و تحمل آشفتگی معلولین جسمی حرکتی در مراکز کلینیکی و درمانی استفاده کنند.

Keywords:

Existential Therapy , Psychological Well-Being , Distress Tolerance , Physical-Motor Disabled , روان درمانی وجودی , بهزیستی روان شناختی , تحمل آشفتگی , معلولین جسمی حرکتی