اثربخشی زوج درمانی گروهی هیجان مدار بر خودمتمایزسازی زوجین دارای تعارضات زناشویی

مقدمه: خودمتمایزسازی از جمله مفاهیم مهم در مطالعات خانواده است که نقشی اساسی در بروز تعارضات و مشکلات زوجین ایفا می کند. زوج درمانی هیجان مدار از جمله رویکردهایی است که می تواند در زمینه بهبود روابط زوجین مورد استفاده قرار گیرد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثربخشی زوج درمانی گروهی هیجان مدار بر خودمتمایزسازی زوج های دارای تعارضات زناشویی انجام شد. روش: در این پژوهش نیمه آزمایشی  از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران در سال ۱۳۹۵ بودند. نمونه مورد مطالعه شامل بیست زوج بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه با حجم مساوی، هر گروه ده زوج، گمارده شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه خود تمایز یافتگی  اسکورون و اسمیت(DSI-R۲۰۰۳) استفاده گردید. گروه آزمایش در هشت جلسه نود دقیقه ای زوج درمانی گروهی هیجان مدار شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در پایان از هر دو گروه، پس آزمون گرفته شد. در پایان داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: تحلیل داده ها نشان داد زوج درمانی گروهی هیجان مدار موجب کاهش جدایی هیجانی در گروه آزمایش شده و موقعیت من را تقویت کرده است. اما در دو مولفه واکنش پذیری هیجانی و آمیختگی با دیگران تفاوت معناداری در بین دو گروه آزمایش و گواه ایجاد نکرده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که زوج درمانی گروهی هیجان مدار تاثیر معناداری بر افزایش خودمتمایزسازی زوجین گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل داشته است. لذا زوج درمانی گروهی هیجان مدار می تواند به عنوان روشی موثر و کارآمد در افزایش خودمتمایزسازی زوج های دارای تعارض توسط درمانگران مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

Emotionally Focused Couple Therapy , Self-Differentiation , Marital Conflict , زوج درمانی هیجان مدار , خودمتمایزسازی , تعارض زناشویی