اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر تحمل آشفتگی و تنظیم هیجانی در معلولین جسمی حرکتی شهر مشهد

مقدمه: با توجه به این که افراد دارای معلولیت جسمی حرکتی به خاطر وجود شرایط خاص در طول زندگی با هیجان های متفاوتی مواجه هستند، پژوهش حاضر باهدف اثربخشی طرح واره درمانی هیجانی بر تحمل آشفتگی و تنظیم هیجانی در معلولین جسمی حرکتی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه معلولین جسمی حرکتی بیست تا پنجاه ساله، دارای پرونده توان بخشی در سال ۱۳۹۸ در بهزیستی شهرستان مشهد بودند که پانزده نفر به عنوان گروه آزمایش و پانزده نفر گروه گواه به روش شرکت کننده در دسترس بر مبنای ملاک های ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفی در گروه ها جای داده شدند. در مرحله پیش آزمون، هر دو گروه پرسشنامه های تحمل آشفتگی و تنظیم هیجانی را تکمیل کردند. گروه آزمایش طی یازده جلسه شصت دقیقه ای بر طبق پروتکل طرح واره درمانی هیجانی لیهی۲۰۱۵ آموزش داده شدند، درحالی که گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۵ و با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد بین نمرات تحمل آشفتگی و تنظیم هیجانی در گروه آزمایش با گواه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد.(۰/۰۵>P) استنباط می شود طرح واره درمانی هیجانی بر متغیرهای تحمل آشفتگی و تنظیم هیجانی اثربخش بوده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاکی آن است که طرح واره درمانی هیجانی می تواند در بالا رفتن تحمل آشفتگی و بهبود تنظیم هیجانی موثر باشد.

Keywords:

Emotional Schema Therapy , Distress Tolerance , Emotional Regulation , Physical-Motor Disabled People , طرح واره درمانی هیجانی , تحمل آشفتگی , تنظیم هیجانی , معلولین جسمی حرکتی