شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر شیوه های حمل و نقل همگانی با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی گروهی مطالعه موردی: کلانشهر تهران

رشد و گسترش شهرها، ازدیاد جمعیت، حجم انبوه جابجایی های درون شهری و افزایش استفاده از خودروهای شخصی، مشکلاتیمانند افزایش زمان سفر، آلودگی های زیست محیطی و مشکلات روحی و روانی را به دنبال دارد. لذا در همین راستا یکی از راهکارها،استفاده از حمل و نقل همگانی می باشد. رتبه بندی روشهای حمل و نقل همگانی، به دلیل حجم انبوه سرمایه گذاری های لازم، نیاز داردتوجه و دقت بالایی در مرحله تصمیم گیری لحاظ شود. مقاله حاضر با بهره گیری از روش تحلیل سلسله مراتبی گروهی، به ارزیابی واولویت بندی روشهای حمل و نقل همگانی کلانشهر تهران شامل مترو، بی آر تی، اتوبوس، ون و تاکسی می پردازد. این مقاله بر اساسمطالعات کتابخانه ای و میدانی استوار بوده است، به این صورت که ابتدا با بررسی و جستجو در ادبیات نظری موجود بر پایه مراجعفارسی، ۱۰ معیار مرتبط، استخراج و پرسشنامه ای طراحی شد، سپس میان ۱۹ خبره ای که در حوزه های مرتبط به حمل و نقل فعالیتداشتند، توزیع و تکمیل گردیدند. نتایج نشان دادند که گزینه مترو و معیار ایمنی به ترتیب با، ۴۴ / ۰ و ۲۳ / ۰ دارای بیشتر وزن هستند.برای افزایش کیفیت خدمت رسانی، توصیه میشود اولویت و وزن هر یک از گزینه ها و معیارها مدنظر قرار بگیرند.

Keywords:

اولویت بندی , حمل و نقل عمومی , تصمیم گیری چندمعیاره , تحلیل سلسله مراتبی , MCDM , AH