بررسی نقش میانجی طرحواره های ناسازگار و ابراز گری هیجانی در ارتباط بین ترومای کودکی و صمیمیت جنسی در زنان خانواده های کم درآمد

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی طرحواره های ناسازگار و ابراز گری هیجانی در ارتباط بین ترومای کودکی و صمیمیت جنسی در زنان خانواده های کم درآمد انجام شد. روش: این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی- همبستگی بود که به روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان خانواده های کم درآمد تحت پوشش کمیته امداد شهر اصفهان بود که ۲۰۹ نفر از آنان به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های صمیمیت جنسی بطلانی، احمدی و بهرامی (۱۳۸۹)، طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۴)، ترومای کودکی برنشتاین و فنیک (۱۹۹۸) و ابرازگری هیجانی کینگ و آمونز (۱۹۹۰) پاسخ دادند. داده های پژوهش در دو سطح توصیفی و استنباطی به ویژه مدل یابی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد ترومای کودکی به طور مستقیم بر صمیمیت جنسی زنان متاهل خانواده های کم درآمد تاثیر معنی داری ندارد (۰۵/۰ابرازگری هیجانی و حوزه های طرحواره های ناسازگار اولیه به صورت معنی داری موثر است (۰۱/۰>P). همچنین، از بین حوزه های طرحواره های ناسازگار اولیه، فقط حوزه گوش بزنگی و بازداری بر ابرازگری هیجانی تاثیر مستقیم معنی داری دارد و ابرازگری هیجانی بر صمیمیت جنسی تاثیر معنی دار دارد (۰۱/۰>P). علاوه بر این، ترومای کودکی تنها به واسطه حوزه گوش بزنگی و بازداری و ابرازگری هیجانی بر صمیمیت جنسی تاثیر غیرمستقیم معنی داری دارد (۰۱/۰>P). از سوی دیگر، ترومای کودکی ازطریق تاثیرگذاری بر ابرازگری هیجانی بر صمیمیت جنسی اثرگذار است (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: بنابراین، ترومای کودکی می تواند بر صمیمیت جنسی به واسطه تاثیرگذاری بر حوزه گوش بزنگی و بازداری و ابرازگری هیجانات اثرگذار باشد. توجه به عوامل ذکر شده می تواند به ارتقاء سطح صمیمت جنسی زنان کمک نماید.

Keywords:

ابرازگری هیجانی , ترومای کودکی , صمیمیت جنسی , طرحواره های ناسازگار اولیه