نوروز (در دو متن پهلوی، یک متن مانوی و عربی)

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 21

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_KJICR-5-2_006

تاریخ نمایه سازی: 28 اسفند 1402

Abstract:

اگرچه نام نوروز در پهلوی آمده است با این همه از چگونگی پیدایش و آئین های آن در هیچ یک از نوشته های پهلوی سخنی به میان نیامده است! نه در اوستا از آن سخنی رفته است و نه در پارسی باستان! تنها در چند متن پهلوی، یک متن مانوی به پارسی میانه و متنی دیگر به سغدی واژه نوروز آمده است. به راستی همه آگاهی ما از نوروز و چگونگی آن از دوره اسلامی و نوشته های نویسندگان مسلمان به پارسی و عربی است.در این مقاله، نخست واژه نوروز در متن پارسی میانه مانوی M۳۱۹ S.۲ بررسی شده، سپس بر پایه دو متن پهلوی ماه فروردین روز خرداد و بندهشن و نیز متن عربی جاحظ در المحاسن و الاضداد آن چه که درباره این آیین می توان به دست آورد بررسی شده است. متن های پهلوی و مانوی، نویسه گردانی، آوانویسی و ترجمه شده اند و متن عربی، پس از آوردن متن اصلی، ترجمه شده است.سپس بر پایه دو متن پهلوی ماه فروردین روز خرداد و بندهشن و نیز متن عربی جاحظ در المحاسن و الاضداد آن چه که درباره این آیین می توان به دست آورد بررسی شده است. متن های پهلوی و مانوی، نویسه گردانی، آوانویسی و ترجمه شده اند و متن عربی، پس از آوردن متن اصلی، ترجمه شده و بررسی شده است و نه در پارسی باستان! تنها در چند متن پهلوی، یک متن مانوی به پارسی میانه و متنی دیگر به سغدی واژه نوروز آمده است. به راستی همه آگاهی ما از نوروز و چگونگی آن از دوره اسلامی و نوشته های نویسندگان مسلمان به پارسی و عربی است.که بررسی شده است.

Authors

آرمان بختیاری

دانشیار گروه فرهنگ و زبانهای باستان، دانشگاه بوعلی سینا. ایران

علی سعیداوی

استادیار زبان و ادبیات عرب، دانشگاه بوعلی سینا همدان