تاثیر محلول پاشی علف کش های باکتریایی و عصاره آبی گیاهان بر خصوصیات مورفولوژیک و نشاسته برنج و علف هرز سوروف

هدف: هدف از انجام این آزمایش، بررسی تاثیر محلول­پاشی علف کش­های باکتریایی و عصاره آبی گیاهان بر خصوصیات مورفولوژیک و نشاسته علف هرز سوروف و برنج بود.روش پژوهش: این آزمایش به­صورت اسپلیت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در زمین زراعی واقع در یکی از روستاهای آمل در دو سال زراعی ۹۷-۱۳۹۶ و ۹۸-۱۳۹۷ اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل محلول­پاشی عصاره آبی گیاهان و سورفاکتانت سورگوم، کلم بروکلی، گزنه، اوکالیپتوس، آقطی، باکتری Streptomyces sp-albos حاوی thaxtomin، باکتری Xanthomonas campestris و شاهد به عنوان عامل اصلی، غلظت عصاره در سطوح صفر، ۵، ۱۰ و ۱۵ در هزار به عنوان عامل فرعی و گونه­های گیاهی برنج رقم طارم و علف هرز سوروف به عنوان عامل فرعی فرعی بود.یافته ­ها: با محلول­پاشی عصاره­ها عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک سوروف کاهش و درصد نشاسته دانه افزایش پیدا کرد. عملکرد دانه برنج در کاربرد ۵ در هزار عصاره کلم بروکلی و ۵ در هزار Streptomyces sp-albos تفاوت معنی­داری با شاهد نداشت. با افزایش غلظت عصاره نیز، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک برنج و سوروف کاهش بیش تری را نشان دادند. کم ترین عملکرد دانه در برنج به میزان ۱۶/۳ تن در هکتار مربوط به عصاره آقطی و در سوروف به میزان ۶۸/۰ و ۶۱/۰ تن در هکتار مربوط به عصاره گزنه و آقطی بود.نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، دگرآسیبی و عوامل بیماری­زای گیاهی می­توانند یکی از راههای اساسی کنترل علف های هرز در سیستم کشاورزی پایدار باشند.

Keywords:

دگرآسیبی , سورفاکتانت , فتوسنتز , کربوهیدرات , کنترل بیولوژیکی